Η λίμνη δεν ψηφίζει...

Ναι, να γίνει νέα οριοθέτηση της λίμνης των Ιωαννίνων. Γιατί όχι; Να ανοίξει ξανά το κεφάλαιο αυτό αλλά με τους σωστούς όρους, κι όχι με γνώμονα τις οικιστικές πιέσεις. Να ξανασυζητηθεί η «μετακόμιση» της κόκκινης γραμμής, της όχθης, από το ανάχωμα της Αμφιθέας. Να υπάρξει όσο το δυνατόν μεγαλύτερος κοινόχρηστος παραλίμνιος χώρος και να φτάνει ο πολίτης όντως στη λίμνη. Ή μήπως δεν είναι αυτό το ζητούμενο και είμαστε εκτός θέματος;

Η οριοθέτηση της λίμνης ολοκληρώθηκε το 2013 βάσει του Νόμου 2971/2001. Δεν ήταν καθόλου εύκολη και δημοφιλής υπόθεση. Η οριοθέτηση, με απλά λόγια, σημαίνει το εξής: καθορισμός της όχθης (κόκκινη γραμμή), της παλαιάς όχθης (μπλε γραμμή) και της παρόχθιας ζώνης (κίτρινη γραμμή), η οποία είναι η ζώνη γύρω από την όχθη με πλάτος έως 50 μέτρα. Κι όλα αυτά με συγκεκριμένα και πολλά κριτήρια, με τον όποιο θιγόμενο ιδιώτη να έχει δικαίωμα για αίτηση θεραπείας.

Η τελευταία ζώνη, η παρόχθια, ανήκει στο Δημόσιο και είναι κοινόχρηστη. Τελεί δε υπό καθεστώς αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, όταν υπάρχουν ιδιωτικές εκτάσεις.

Τους τελευταίους μήνες το ζήτημα του επανακαθορισμού των ορίων της λίμνης επανήλθε στο προσκήνιο, με πρωτοβουλία της βουλευτή Ιωαννίνων της ΝΔ Μαρίας Κεφάλα, με πρόσχημα την πρωθυπουργική εξαγγελία για τον παραλίμνιο ποδηλατόδρομο-πεζόδρομο.

Η κα Κεφάλα, όπως και άλλα πολιτικά πρόσωπα στη συνέχεια, είναι φορείς των αιτημάτων ιδιοκτητών στον Μάτσικα κι αλλού, οι οποίοι όντως έχουν ακούσει πολλές υποσχέσεις, συνήθως προεκλογικές, για το οικιστικό μέλλον της περιοχής. Οι ιδιοκτήτες ζητούν επί της ουσίας να μεταφερθεί η «κόκκινη γραμμή» (συμπαρασύροντας και την κίτρινη γραμμή), για να μείνουν αδέσμευτες οι αγροτικές τους εκτάσεις για τις οποίες προσδοκούν ότι κάποια στιγμή θα ενταχθούν στο σχέδιο πόλης και θα γίνουν οικόπεδα–κάπου εδώ εμπλέκονται Προεδρικό Διάταγμα Λίμνης -σχέδιο επί μια δεκαετία- και Τοπικό Χωρικό Σχέδιο -πολύ αρχικό σχέδιο ακόμη.

Τις αγωνίες της κας Κεφάλα για τη… λίμνη συμμερίζεται και ο υφυπουργός Περιβάλλοντος και βουλευτής Ιωαννίνων Γιώργος Αμυράς ο οποίος έχει συνδέσει τα περί επανακαθορισμού των ορίων της λίμνης των Ιωαννίνων με το Προεδρικό Διάταγμα της Λίμνης. Έχει κάνει λόγο και για «πολλά λάθη» στην οριοθέτηση και έχει υποστηρίξει ότι απαιτούνται «σημειακές διορθώσεις».

Το επιχείρημα των «σημειακών διορθώσεων» το χρησιμοποιεί πια και ο περιφερειάρχης Ηπείρου Αλέκος Καχριμάνης. Αν και αρχικά είχε προσπαθήσει να κρατήσει χαμηλούς τόνους, από χτες η θέση του είναι ξεκάθαρη: Ότι πρέπει να γίνει νέα οριοθέτηση σε τέσσερις περιοχές: Μάτσικας, Καστρίτσα, Λογγάδες και Αμφιθέα (Ντραμπάτοβα), επικαλούμενος τη γνώση του για τη λίμνη, επειδή μεγάλωσε δίπλα σε αυτήν…

Προφανώς οι τέσσερις αυτές περιοχές δεν συνιστούν «σημειακές διορθώσεις». Ήταν πάντα οι κρίσιμες περιοχές της οριοθέτησης, από τη στιγμή που τα αναχώματα Ανατολής-Κατσικά και Αμφιθέας-Περάματος έχουν οριστεί αμετάκλητα ως το όριο της λίμνης (κόκκινη γραμμή). Τα περί «σημειακών αλλαγών» είναι ένα παιχνίδι με τις λέξεις και μια προσπάθεια να υποτιμηθούν οι διαστάσεις της υπόθεσης.

Το αν έγιναν λάθη ή όχι, το αν υπάρχουν αδικίες ή όχι, είναι μια μεγάλη κουβέντα. Αυτή η κουβέντα όμως δεν μπορεί να γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες κάποιων πολιτικών γραφείων οι εκπρόσωποι των οποίων ασκούν την πολιτική τους και επιδιώκουν να ικανοποιήσουν εντέλει το εκλογικό τους ακροατήριο. Να γίνει ανοιχτά, και με τη γνώμη των υπηρεσιών και των επιστημόνων να μετράει. Όπως και πρέπει να ξεκαθαριστεί ποιες εκκρεμότητες υπάρχουν με το Δημόσιο και τις απαλλοτριώσεις.

Και στο διά ταύτα: Αν κάποιοι ενδιαφέρονται για τη λίμνη τόσο πολύ, ας πιέσουν τότε για να γίνουν έργα αποκατάστασης της όχθης (απαραίτητα και για τον αυτοκαθαρισμό της λίμνης) και της παρόχθιας ζώνης, για να βρεθούν κονδύλια για τη μερική αποκατάσταση της λίμνης Λαψίστας ή για τη συγκράτηση φερτών υλικών, για να γίνει το περιβαλλοντικό πάρκο στο αγρόκτημα Κατσικά και πολλά άλλα ακόμα που έχουν καταγραφεί σε επιστημονικές μελέτες, οι οποίες δεν υλοποιούνται.