Η γέννηση του ιπτάμενου V

Υπάρχουν πολλά φετίχ στην κοινωνία της κατανάλωσης, τα οποία όσο προχωράει ο χρόνος και οι υπόλοιπες δομές αναφοράς περνούν σε δεύτερο πλάνο, διογκώνονται. Ένα από αυτά, για τους μουσικούς, είναι οι κιθάρες του τεχνίτη Όρβιλ Γκίμπσον. Σήμερα, το πιο παράξενο ίσως μοντέλο της Gibson γίνεται εξήντα χρονών, γιατί όχι, η Flying V δεν γεννήθηκε στα χέρια των μεταλλάδων, όπως πολλοί και πολλές νομίζουν.

Στις 6 Ιανουαρίου 1958 λοιπόν, η Gibson λάνσαρε στην αγορά ένα φουτουριστικό μοντέλο που δεν θύμιζε τίποτα από τα μέχρι τότε συνηθισμένα σώματα (δεν θύμιζε καν κιθάρα). Ήδη, η προεργασία των μοντερνιστών σχεδιαστών υπήρχε στην εταιρία, αλλά μόνο σε πρωτότυπα που είτε δεν κυκλοφόρησαν στο εμπόριο, είτε κυκλοφόρησαν πολύ αργότερα. Έτσι και αλλιώς και η V αρχικά βγήκε για ένα περίπου χρόνο στο εμπόριο και αποσύρθηκε. Πρόλαβε πάντως να γίνει εργαλείο στα χέρια μεγάλων μουσικών όπως ο Λόνι Μακ και ο Άλμπερτ Κινγκ, ενώ αργότερα, στην εποχή που η Stratocaster και η Les Paul ήταν σχεδόν νόμος, να λάμψει στα χέρια του Χέντριξ.

Μέχρι όμως να την επανανακαλύψουν οι μεταλλικοί ήρωες της κιθάρας, στη δεκαετία του ’80 πια, υπήρξε ένας κιθαρίστας που συχνά παραγνωρίζεται, ο οποίος έκανε θαύματα με το παράξενο έγχορδο στα χέρια του: Ο Μπίλι Γκίμπονς, ο κιθαρίστας που κρύβεται πίσω από τη γενειάδα των ZZ Top, την έκανε σήμα κατατεθέν του, αρκετά πριν προκύψουν οι Scorpions στην εμπορική τους εκδοχή, αλλά φυσικά και ο Κερκ Χάμετ των Metallica και ο Ντέιβ Μαστέιν των Megadeth.

Το αστείο είναι ότι το σχήμα V, προέκυψε εξ ανάγκης. Αρχικά η κιθάρα είχε στρογγυλεμένες καταλήξεις στο σώμα, ωστόσο για να μην είναι «μπροστόβαρη» (neck heavy) προεκτάθηκε το ένα της «πτερύγιο» και έτσι, της αποδόθηκε το επιθετικό σχήμα.