Ο δρόμος που φτιάχνει η Περιφέρεια Ηπείρου σε υψόμετρο 2000μ. στις κορυφές του Γράμμου, φαίνεται πως διανοίγεται σε «περιοχή άνευ δρόμων». Αυτές οι περιοχές είναι αρκετές σε όλη τη χώρα.
Πριν από 1,5 χρόνο, η ελληνική κυβέρνηση θεσμοθέτησε τα «απάτητα βουνά», με απόφαση του τότε υφυπουργού Περιβάλλοντος και βουλευτή Ιωαννίνων, Γιώργου Αμυρά.
Εκεί εντάχθηκαν 8 ορεινοί όγκοι της χώρας, με αντίστοιχες χαρτογραφήσεις που νομιμοποιήθηκαν με τα σχετικά ΦΕΚ: Τύμφη, Ταΰγετος, Σμόλικας, Σαός, Μαίναλο, Λευκά Όρη, Δίκτη, Άγραφα, όρος Χατζή, με την εκφρασμένη πολιτική βούληση να ενταχθούν κι άλλα βουνά χαρακτηρισμένα ως περιοχές άνευ δρόμων.
Ο δρόμος λοιπόν που διανοίγει η Περιφέρεια Ηπείρου (και το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας από την άλλη διοικητική πλευρά της κορυφής στον Γράμμο), φαίνεται πως παραβιάζει μια συνθήκη που το ελληνικό κράτος επέλεξε να εντάξει σε ένα επιπλέον δίκτυο προστασίας, που είχε χαιρετιστεί ως σημαντικό περιβαλλοντικό νομοθέτημα.
Η λογική είναι απλή και κατανοητή: Δεν πρέπει τα πάντα να είναι προσβάσιμα με μηχανικά και τροχήλατα μέσα, δεν πρέπει περιοχές τέτοιου φυσικού κάλους να τέμνονται από δρόμους και τεχνητά «όρια», δεν πρέπει η ανθρώπινη δραστηριότητα να «ξεφεύγει» από τις ήπιες και παραδοσιακές, εκεί τουλάχιστον.
Αντ΄ αυτών, χαράσσονται δρόμοι, χωρίς να δίνονται επαρκείς εξηγήσεις, στο πλαίσιο του δημοσίου συμφέροντος.
Παρέμβαση επί του θέματος έχει κάνει και το Εργαστήριο Διατήρησης της Βιοποικιλότητας του ΒΕΤ Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.