Επ’ ωφελεία των Jethro Tull

Το 1970 οι Jethro Tull ήταν, ας πούμε λίγο «ασταθείς». Λίγο πριν είχε ευτυχώς αποκλειστεί η περίπτωση να παίξει μαζί τους ο Τόνι Αϊόμι και η συνύπαρξη (και οι μοναδικές στιγμές του riffmeister general με αριστερόχειρη strat) περιορίστηκε στο The Rolling Stones Rock and Roll Circus.

Το Stand Up δεν ήταν κακό, αλλά δεν ήταν και κάτι τρομερά ιδιαίτερο.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά, εδώ:

Το Benefit όμως ήταν μια άλλη ιστορία. Ένα χρόνο πριν έρθει η οριστική αναγνώριση και αποθέωση με το Aqualung και το Locomotive Breath, η μπάντα του Ίαν Άντερσον έβγαζε το καλύτερο άλμπουμ της και μια από τις πιο ενδιαφέρουσες φολκ ροκ κυκλοφορίες, στις οποίες δεν συμμετείχε η Σάντι Ντένι.

Το Benefit λοιπόν που γίνεται 53 ετών φέτος, είχε μερικά εξαιρετικά κομμάτια: With you there to help me, Nothing to Say, To cry you a song και το καλύτερο, το Sossity, you’re a woman, μεταξύ άλλων.

Ήταν επίσης ένα άλμπουμ όπου έλαμπε ο κιθαρίστας της μπάντας, ο Μάρτιν Μπαρ, ένας «κάτσε καλά» πολυοργανίστας (μεταξύ άλλων παίζει και μπουζούκι), που το μεσαίο όνομά του είναι «Λάνσελοτ».

Οι στίχοι κυμαίνονταν από περίεργοι μέχρι απαντήσεις στους Blind Faith (To cry you a song-απάντηση στο Had to cry today), ο Άντερσον έκανε διάφορα οπερετικά πέρα-δώθε και έβαζε το φλάουτο στην ίδια γραμμή με την κιθάρα, αλλά οι κριτικοί, δεν πείστηκαν.

Το άλμπουμ χαρακτηρίστηκε μεταξύ άλλων «βαρετό», «μέτριο» κ.α. Περίπου ένα χρόνο αργότερα, οι Tull θα έπαιρναν τη μεγάλη τους εκδίκηση από τους κριτικούς με το Aqualung, το οποίο ήταν μια φυσική συνέχεια και καλή εξέλιξη του Benefit. Δεν είχε όμως αυτή την παράξενη αίσθηση που αποπνέει ακόμα, ένας δίσκος 53 ετών…