«Ενοχλούσαν και έπρεπε να πάψουν να ενοχλούν»

Μέσα στις γιορτές, το υπουργείο Περιβάλλοντος αποφάσισε να εκδώσει τις πρώτες υπουργικές αποφάσεις για την κατάργηση των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών, με τις αρμοδιότητές τους να περνάνε στον νεοσύστατο Οργανισμό Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής (ΟΦΥΠΕΚΑ). Επτά Φορείς Διαχείρισης καταργήθηκαν παραμονές Χριστουγέννων –μεταξύ των οποίων αυτοί του εθνικού πάρκου Τζουμέρκων και του εθνικού πάρκου Βόρειας Πίνδου- κι άλλοι τρεις παραμονές Πρωτοχρονιάς. Και έπεται συνέχεια.

Όλα αυτά τα χρόνια λειτουργίας τους, οι 36 Φορείς Διαχείρισης ανά την Ελλάδα είχαν πολλά προβλήματα, ενώ αρκετοί από αυτούς απαξιώθηκαν. Δεν βοήθησε καθόλου βέβαια το γεγονός της τοποθέτησης στην προεδρεία τους πολιτικών προσώπων της αρεσκείας της κάθε κυβέρνησης. Την ίδια ώρα, οι κατά τόπους πολιτικές ηγεσίες προσπαθούσαν με τον τρόπο τους να τους περιθωριοποιούν όσο μπορούσαν.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, αντί να επιλέξει τη θωράκιση του ρόλου τους, επέλεξε την κατάργησή τους και τη συγκέντρωση των αρμοδιοτήτων των Φορέων Διαχείρισης σε έναν κεντρικό όργανο.

Με ανακοίνωσή του ο Πανελλαδικός Σύλλογος Εργαζομένων Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών κάνει λόγο για μια μετάβαση «σε αναχρονιστικές, ξεπερασμένες πρακτικές κεντρικού συγκεντρωτισμού και απόλυτου υπουργικού ελέγχου. Το σύστημα γίνεται συγκεντρωτικό και αθηνοκεντρικό με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αποτελεσματικότητά του, αγνοώντας τόσο την ευρωπαϊκή τάση προς αποκέντρωση των υπηρεσιών - ιδίως αυτών που ασχολούνται με τη διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος - όσο και την ενεργό συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών, ως απαραίτητο συστατικό επιτυχούς εφαρμογής κάθε διαχείρισης».

Ο Σύλλογος αναφέρει ότι οι Φορείς Διαχείρισης είχαν πολλά προβλήματα. Ωστόσο κατάφεραν να εδραιωθούν στη συνείδηση των τοπικών κοινωνιών και αποτέλεσαν ‘ανάχωμα’ στις περιβαλλοντικές αυθαιρεσίες μικρών και μεγάλων συμφερόντων.

«Οι Φορείς Διαχείρισης ενοχλούσαν και έπρεπε να πάψουν να ενοχλούν» τονίζεται χαρακτηριστικά.

Οι εργαζόμενοι αναφέρονται και στο καθεστώς της εργασιακής τους σχέσης. Όπως σημειώνεται, μεταφέρονται στο νέο σχήμα παραμένοντας ως προσωπικό ορισμένου χρόνου, αν και οι περισσότεροι εργάζονται επί 15 χρόνια. «Αντί για την ασφαλή μετάβασή τους σε καθεστώς Αορίστου Χρόνου, παραμένουν επ’ αόριστον στον αέρα» τονίζεται.

Photo credit: Θύμιος Μάντζιος