Εννιά ταινίες για να δείτε (και τέσσερις για να μη δείτε)

Το 2022, η πρώτη «κανονική χρονιά» και για το σινεμά, είχε κάμποσες ενδιαφέρουσες προτάσεις, συν κάποιες που συνιστούν μεγάλες απογοητεύσεις. Ιδού, εννιά, συν τέσσερις, από τις παραπάνω.

Εννιά προτάσεις

• Nope

Το νέο θρίλερ του Τζόρνταν Πιλ είναι ένα από τα πιο παράξενα και ταυτόχρονα, πιο ενδιαφέροντα φιλμ της χρονιάς που πέρασε. Μαύροι καουμπόηδες, μεταφυσικά σκηνικά, αόρατοι εχθροί, το απαραίτητο ελεγχόμενο gore των ταινιών του Πιλ και λίγος θριλερικός εστετισμός, όπως και τα Get out, Us.

• Knives out: Glass Onion

Η νέα κωμωδία του Ράιαν Τζόνσον, που εισήγαγε (επιτέλους) ξανά το πρωτότυπο σενάριο στις κωμωδίες και όχι τα έτοιμα ή απλώς, τις μεταφορές βιβλίων, διατυπώνει ένα κρίσιμο ερώτημα, που χρειάζεται απάντηση: μήπως τελικά όλοι αυτοί οι geniuses που βγάζουν ένα σκασμό λεφτά στην πλάτη εργαζόμενων και καταναλωτών, είναι και λιγάκι ηλίθιοι;

• Bones and all

Ο Γκουαντανίνο επιστρέφει στα θρίλερ και φτιάχνει κάτι που στα ‘80s θα ήταν «teenage gore» ή το πολύ «Lost Boys». Ο Τιμοτέ Σαλαμέ Φρατερνιτέ Εγκαλιτέ είναι κεντρική φυσιογνωμία, δίπλα στην Τέιλορ Ράσελ, που έχουν ένα κοινό γκουρμέ χαρακτηριστικό…

• Triangle of Sadness

Η καλύτερη ταινία του 2022: ειρωνεία, λεπτό χιούμορ, χοντροκομμένο χιούμορ, ο Γούντι Χάρελσον καλύτερος καπετάνιος από την εποχή του κάπτεν Αντάμα και ο Ρούμπεν Έστλουντ δίνει κρίσιμες απαντήσεις για τα πράγματα που συμβαίνουν στον κόσμο μας, εν έτει 2022.

• Banshees of Inisherin

Κόλιν Φαρέλ και Μπρένταν Γκλίσον επανέρχονται υπό τη διεύθυνση του (τρομερού) Μάρτιν μακ Ντόνα, 14 χρόνια μετά την «Αποστολή στο Μπρυζ». Μαντέψτε: τα Ξωτικά του Ινισέριν είναι εξίσου καλά, αν όχι και λίγο καλύτερα.

• See how they run: Αγγλικό, θανάσιμα αστείο, στυλάτο και πάνω από όλα με τέλειο μυστακοφόρο Σαμ Ρόκγουελ.
• Τhree thousand years of longing με τους Ίντρις Έλμπα και Τίλντα Σουίντον σε εξαιρετικό παραμύθι, σε σκηνοθεσία του Mad Max Τζορτζ Μίλερ.
• Card counter: Μαζί με το Triangle of Sadness, καλύτερη της χρονιάς. Βγήκε το ’21, ήρθε στην Ελλάδα όμως το ’22 και ο Όσκαρ Άιζακ δίνει μια εξαιρετική παράσταση ως παίχτης, στην ταινία του τεράστιου Πωλ Σρέιντερ.
• Everything, everywhere, all at once

Θυμάστε το σκηνικό στη Μαφάλντα που ο Φελίπε σκέφτεται πώς θα ήταν, αν όλα (μα όλα) ήταν εδώ, την ίδια στιγμή;). Ε, οι Νταν Κβαν και Ντάνι Σάινερτ έκαναν κάτι παρόμοιο, αλλά σε ένα meta πολυ-universe που μάλλον θα ζήλεψαν στην Marvel, δεδομένης της αυξάνουσας κενότητας των τελευταίων της δημιουργιών. Πρωταγωνιστεί η αγαπητή Μισέλ Γιέο.

Τέσσερις απογοητεύσεις

• Don’t Worry Darling

Μέτριο θρίλερ με τη Φλόρενς Πιου και τον Χάρι Στάιλς σε σκηνοθεσία της Ολίβια Γουάιλντ. Προτιμητέα η Ολίβια στο Booksmart ως σκηνοθέτιδα, καλύτερος ο Χάρι στο «My Policeman».

• Amsterdam

Τόση διαφήμιση, τόση προσδοκία, τόση αναμονή, για μια έτσι και έτσι «συνωμοσία αταίριαστων». Ας ελπίζουμε ότι το Babylon είναι καλύτερο.

•  Blonde

Το Netflix έφτιαξε μια μετριότατη παραγωγή για τη ζωή της Μέριλιν Μονρό, όπου το πιο επιτυχημένο πράγμα ήταν η προσπάθεια να μοιάσει φυσιογνωμικά στο πρόσωπο αναφοράς, η πρωταγωνίστρια Άννα ντε Άρμας.

• Northman

Αυτή τη φορά, ο Ρόμπερτ Έγκερς των τρομερών Witch και «Ο Φάρος» μας τα χάλασε. Ο «Άνθρωπος από τον Βορρά» ήταν πολύ κατώτερος των προσδοκιών και κατά περίπτωση, ήθελε να μοιάσει σε μέτρια σεζόν των Vikings.