Ένα τραγούδι για το Γούντστοκ στα ελληνικά

Πριν από 55 χρόνια, το Indian summer έμελλε να σημάνει το τέλος της αθωότητας των χίπις ή τέλος πάντων να οριοθετήσει σε ένα βαθμό το πώς θα εξελίσσονταν τα πράγματα για τους μπούμερς.

Να μην τα ξαναλέμε: η γενιά του Γούντστοκ που δοξολόγησε τόσο την ειρήνη και την αδερφοσύνη, τροφοδότησε εξίσου τους ανθρώπους που ως εξουσιαστές πια, προκάλεσαν άφατη ζημιά σε αυτές τις δύο έννοιες.

Τότε όμως, τα πράγματα ήταν περίπου όπως τα περιέγραφε η Τζόνι Μίτσελ στο Woodstock, ένα από τα κορυφαία της κομμάτια.

Η Μίτσελ δεν πήγε ποτέ στο φεστιβάλ που έγινε στη φάρμα των Γιάσγκουρ, στην ημιαγροτική Νέα Υόρκη. Παρότι ήταν προσκεκλημένη των διοργανωτών, η 26χρονη τότε Καναδή δεν πήγε, γιατί ο μάνατζέρ της Ντέιβιντ Γκίφεν (βλ. παραπάνω για τα παιδιά του Γούντστοκ κ.λπ.), φοβήθηκε ότι η πελάτισσά του θα χάσει μια τηλεοπτική εμφάνιση που είχε κλείσει για την επόμενη μέρα του φεστιβάλ.

Επειδή όμως όλοι οι κολλητοί και κολλητές της ήταν εκεί, η Τζόνι κάθισε να γράψει ένα κομμάτι που, όπως και πολλά άλλα της εποχής (και της ίδιας της Μίτσελ), κατέστη εμβληματικό.

I came upon a child of God

He was walking along the road

And I asked him, "Tell me, where are you going?

Στη φάρμα του Μαξ Γιάσγκουρ πήγαινε ο νιός, για γλιτώσει την ψυχούλα του, όπως έλεγε (σε ελεύθερη μετάφραση) το κομμάτι, πιο κάτω.

Έλεγε κι άλλα: ότι ονειρευόταν πως τα βομβαρδιστικά (στο Βιετνάμ) μεταμορφώνονταν σε πεταλούδες.

Το κομμάτι το διασκεύασε πολύς κόσμος. Οι Crosby, Stills και λοιπά και λοιπά, που ήταν κολλητοί της φίλοι και πήγανε στο φεστιβάλ, απογείωσαν το κομμάτι στο Déjà vu, αυτό τον δίσκο-μονόλιθο της ανθρώπινης δημιουργίας.

Μια ακόμα μπάντα που το διασκεύασε, άμεσα κιόλας, το 1970, ήταν το συγκρότημα του Ίεν Μάθιους, οι Matthews Southern Comfort. Ο Μάθιους ήταν μέλος των εξαιρετικών Fairport Convention και η εκδοχή του ήταν ακόμα πιο μελωδική από αυτή της Μίτσελ.

Κοντά στις παραπάνω, υπήρξε και μια ελληνική διασκευή.

Οι «Αγάπανθος» ήταν μια μπάντα που «έτρεξε» περίπου μια δεκαετία, από το 1975 μέχρι το 1984. Ήταν η μπάντα του Θοδωρή Τρύφωνα, μιας εμβληματικής φυσιογνωμίας του ελληνικού μουσικού χώρου. Το όνομά τους, πέρα από το λουλούδι, το πήρανε από τον… Τέρενς Κουίκ, που τότε δούλευε στην Columbia.

Στην αρχική τους σύνθεση υπήρχε και ο Χάρης Κατσιμίχας, μαζί με τον Τρύφωνα και τον Ντόριαν Κόκκα, όταν όμως κυκλοφόρησε ο πρώτος τους δίσκος, είχε φύγει για Γερμανία και είχε αντικατασταθεί από τον Στέφανο Δεκεριάν.

Σε αυτό τον δίσκο υπήρχε το «Ταξείδι της ζωής».

Ήταν η ελληνική εκδοχή του Woodstock, στο κλίμα της θαλερής τότε «ψυχεδελικής σκηνής» στην Ελλάδα, στο κλίμα των Poll και των πρώτων δισκογραφικών κυκλοφοριών του Κώστα Τουρνά.

Το κομμάτι δεν έλεγε πουθενά βέβαια «Γούντστοκ» και ήταν αρκετά πιο αλληγορικό, με πολλά οπερετικά «τουρου-τουρου», πιανάκι και κιθαριστικά περάσματα.

Οι Αγάπανθος περάσανε από διάφορες συνθέσεις, με τη Χαρά Αργυροπούλου, τον Γιάννη Γιοκαρίνη κ.α. Διαλύθηκαν λίγο μετά τον δεύτερο δίσκο τους, που κυκλοφόρησε 9 χρόνια μετά τον πρώτο…