Το ιστορικό κέντρο, ακόμα και «πληγωμένο» (με τα πολλά από τα διατηρητέα κτίρια του να παλεύουν με τη φθορά του χρόνου), δεν παύει να αποτελεί ένα ιδιαίτερο σύνολο του αστικού τοπίου των Ιωαννίνων.
Οι πεζοδρομήσεις που έγιναν τα τελευταία χρόνια έχουν συμβάλλει σημαντικά στην ανάδειξη μικρών γειτονιών και της διαχρονικότητας του ιστορικού κέντρου. Γραφικές γωνιές δημιουργούνται και το ιστορικό κέντρο αποκτά μια άλλη προοπτική, με διάφορες εκπλήξεις να ξεπηδούν.
Μία τέτοια… έκπληξη υπάρχει στην οδό Σκίπη, κάθετη της οδού Κουντουριώτη, που ξεκινά λίγο μετά την πίσω είσοδο της δημοτικής λαχαναγοράς Αγίου Νικολάου Αγοράς. Εκεί, συναντά κανείς ένα πηγάδι -κάποτε, πριν την έλευση του δικτύου ύδρευσης, υπήρχαν πολλά δημόσια και ιδιωτικά πηγάδια στην πόλη των Ιωαννίνων. Ένα απλό και λαϊκό πηγάδι (ίσως και στέρνα), στη μέση σχεδόν του πεζόδρομου, που τόσα χρόνια κρυβόταν. Μπορεί να μην είναι σαν το μεγαλοπρεπές και καλοφτιαγμένο πηγάδι στην αυλή του αρχοντικού Μίσιου (στην οδό Ασωπίου, όπου στεγάζεται η Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων), αλλά η θέση του, στην καρδιά του ιστορικού κέντρου, τού προσδίδει μια ιδιαίτερη αξία.