Παλιά πηγάδια… στον δρόμο μας

Πηγάδια, άχρηστα πια, συναντά κανείς πια όχι μόνο στον πιο… φυσικό τους χώρο, στα χωριά, αλλά ακόμη και στην πόλη των Ιωαννίνων. Σε απρόσμενες γωνιές, παραπέμπουν σε ένα άλλο παρελθόν, όταν οι συνήθειες ήταν άλλες, όταν η κάλυψη των αναγκών σε πόσιμο νερό δεν ήταν και τόσο αυτονόητη. Μέσα στην πόλη, σε δημόσια θέα, υπάρχουν ακόμη πηγάδια, τα οποία συχνά περνάνε απαρατήρητα.

Ένα από τα πιο κεντρικά πηγάδια βρίσκεται επί της Λεωφόρου Δωδώνης στη συμβολή της με την οδό Χατζηπελλερέν, απέναντι από την πρώην Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία. Το πηγάδι αυτό έχει μετατραπεί σε μια αυτοσχέδια γλάστρα και σε… καθιστικό.

Επόμενη στάση, το Δημαρχείο. Στον αύλειο χώρο του, στην πίσω πλευρά, υπάρχει ένα μεγάλο πηγάδι, σφραγισμένο για λόγους ασφαλείας.

Το πιο μικρό «δημόσιο» πηγάδι (στην κεντρική φωτογραφία) βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο, στην οδό Σκίπη, μια μικρή κάθετος που οδηγεί από την είσοδο περίπου της λαϊκής αγοράς Αγίου Νικολάου Αγοράς στην οδό Κουντουριώτου. Η παρουσία του έγινε πιο αισθητή με την πεζοδρόμηση της Σκίπη.

Στην Καλούτσιανη, τώρα, στην οδό Σεμιτέκολο (κάθετος οδός που ενώνει την ΚΑ’ Φεβρουαρίου με την οδό Κατσάρη) το πηγάδι που υπάρχει, είναι κλειστό, αλλά η παρουσία του νερού είναι έντονη. Το παλιό πηγάδι, ένας μεγάλος πλάτανος και ακριβώς δίπλα μια πέτρινη βρύση με το νερό να τρέχει.

Το πιο καλαίσθητο πηγάδι, είναι αυτό του αρχοντικού Μίσιου, το οποίο ανήκει στο Δημόσιο. Στο αρχοντικό Μίσιου, στην οδό Ασωπίου, κοντά στο Άλσος, στεγάζεται η Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Ηπείρου. Από την ανοιχτή πόρτα της αυλής, τις καθημερινές, βλέπει κανείς το ανακαινισμένο πέτρινο πηγάδι, με το νέο ξύλινο σκέπαστρό του. Την εικόνα «συμπληρώνει» ένα γλυπτό, μια γυναίκα πάνω από το πηγάδι.