Στην αριστερή πλευρά της οδού ΚΑ’ Φεβρουαρίου (με κατεύθυνση εξόδου), στην Καλούτσιανη, υπήρχε ένας σκεπαστός στενός δρόμος, τον οποίο δημιουργούσαν χάνια και κατοικίες. Η ιδιαιτερότητα του στενού αυτού δρόμου-στοάς ήταν η ύπαρξη μιας κατοικίας-γέφυρας, που ένωνε τη μία πλευρά με την άλλη. Κάτι ανάλογο υπάρχει σα Γιάννενα σήμερα μόνο εντός του Κάστρου, στην οδό Στρατηγοπούλου.
Το αποκαλούμενο «Νταμπανιό» «έβγαζε» στη Μάνδρα, στη γειτονιά με τα μικρά ασβεστωμένα σπίτια να περικυκλώνουν έναν πλάτανο και ένα πηγάδι. Ο πλάτανος και το πηγάδι ήταν το επίκεντρο της γειτονιάς.
H γειτονιά στις αρχές της δεκαετίας του '80
Η γειτονιά αυτή ήταν μια φτωχική, λαϊκή γειτονιά, με τους κατοίκους της να κάνουν δουλειές του ποδαριού ή ιδιαίτερα σκληρές δουλειές, όπως σε σιδεράδικα. Και οι γυναίκες της γειτονιάς δούλευαν όπου μπορούσαν. Η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Μαρίνα Βρέλλη-Ζάχου στη μελέτη της «Η λαϊκή ψάθινη καρέκλα στα Γιάννενα (1930-1980)» αναφέρει ότι στο Νταμπανιό υπήρχαν πολλές πλέκτρες ψάθινων καρεκλών, οι οποίες προμηθεύονταν τη ριζίνα από το Νησί. «Η απόφαση της μιας παρακίνησε την άλλη, και κάποια στιγμή η γειτονιά γέμισε πλέχτρες, που με τη σειρά τους μάθαιναν την τέχνη στις θυγατέρες τους» αναφέρει η κα Βρέλλη.
Φωτογραφία του Πολιτιστικού Συλλόγου Καλούτσιανης
Σήμερα, η ονομασία «Νταμπανιό» έχει ξεχαστεί σχεδόν. Στο παλιό Νταμπανιό (ή Μάνδρα» υπάρχουν ακόμη ο πλάτανος και το παλιό πηγάδι, που έχουν «στριμωχτεί» ανάμεσα στις πολυκατοικίες, και δύο-τρία παλιά σπίτια ερημωμένα ή μισογκρεμισμένα.
Η γειτονιά σήμερα