Ένα νέο θέατρο χρειάζεται πολλά

Ο πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Γιώργος Καψάλης, στην πρώτη του συνέντευξη Τύπου, έθεσε σε προτεραιότητα την ανάγκη ανέγερσης ενός κτιρίου για την ανάγκες του δημοτικού θεάτρου.

Τα περί ανέγερσης ενός θεάτρου αποτέλεσαν βασική προεκλογική εξαγγελία της παράταξης της δημοτικής αρχής. Το εγχείρημα δεν είναι καθόλου εύκολο.

Πριν από έναν αιώνα περίπου, τη δεκαετία του ’30, το Δημοτικό Συμβούλιο Ιωαννίνων αποφάσισε να αναγείρει δημοτικό θέατρο στον χώρο της «Αίγλης» (απέναντι από το Δικαστικό Μέγαρο, εκεί που βρίσκεται σήμερα ένας χώρος πρασίνου και ο κόμβος). Η μακέτα έγινε. Το θέατρο δεν έγινε ποτέ. Και σημειωτέον ότι εκείνη την εποχή η εξεύρεση ελεύθερων χώρων εντός της πόλης, δεν ήταν δύσκολη υπόθεση.

Διαβάστε: Το θέατρο που δεν έγινε και μια μακέτα

Το 1983, η ισόγεια αίθουσα του Καμπερείου Ιδρύματος της Μητρόπολης Ιωαννίνων  έγινε η «στέγη» του τότε νεοσύστατου ΔΗΠΕΘΕ. Εκεί παραμένει ως σήμερα το δημοτικό θέατρο με τις 230 θέσεις. Παρά τις ελλείψεις που υπάρχουν, αποτελεί τον βασικό χώρο της πόλης με χαρακτηριστικά θεατρικής σκηνής.

Τον μοναδικό, σημαντικό πολιτιστικό χώρο που κατάφεραν να φτιάξουν τα Γιάννενα όλες αυτές τις δεκαετίες ήταν μόνο το Πνευματικό Κέντρο, το οποίο αυτή την περίοδο αναμορφώνεται. Πριν από 20 χρόνια, έφτιαξαν και τον πολιτιστικό πολυχώρο «Δημ. Χατζής» στα παλιά σφαγεία, ο οποίος όμως είναι κατάλληλος μόνο για συγκεκριμένα πράγματα (π.χ. για παρουσιάσεις βιβλίων).

Ένα θέατρο, με σύγχρονες προδιαγραφές, η πόλη το χρειάζεται. «Με μελέτη, σχέδιο και όραμα, με την υποστήριξη και –πιστεύω- ολόκληρου του Δημοτικού Συμβουλίου, θα δρομολογήσουμε τις διαδικασίες, ζητώντας την υποστήριξη και τη συνδρομή όλων για κάτι που χρειάζονται και δικαιούνται τα Γιάννενα και η Ήπειρος» ανέφερε ο κ. Καψάλης, βάζοντας στο πλαίσιο όλη την Ήπειρο, κι όχι μόνο τα Γιάννενα.

Λόγω της δυσκολίας του εγχειρήματος –εξεύρεση οικοπέδου ή έκτασης, μελέτες, χρηματοδότηση για την ανέγερση, τρόπος λειτουργίας κ.λπ.-, είναι δεδομένο ότι πρόκειται για έναν σχεδιασμό που θα πάρει πολλά χρόνια για να γίνει πραγματικότητα. Δεν αρκεί να μπει ο σπόρος. Απαιτείται ξεκάθαρη και ισχυρή πολιτική βούληση, όπως και συμφωνία όλων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων. Το νέο θέατρο θα πρέπει να τεθεί στις προτεραιότητες της νυν δημοτικής αρχής και της όποιας επόμενης.

Ωστόσο, ένα νέο θέατρο, για να αντέξει, χρειάζεται έναν δυνατό θεατρικό οργανισμό. 

Έναν θεατρικό οργανισμό που θα μπορέσει να προσελκύσει περισσότερους θεατές με τις παραγωγές του και με την ικανότητά του να προσαρμόζεται στα δεδομένα της εποχής αλλά κυρίως να τολμά, να οραματίζεται. Έναν θεατρικό οργανισμό που θα έχει επαρκή χρηματοδότηση, κι όχι ψίχουλα έτσι για να βγει η χρονιά, που θα έχει προσωπικό και που θα γίνει πραγματικά εξωστρεφής

Κι αυτό είναι ίσως το μεγάλο και άμεσο στοίχημα του Δημοτικού Θεάτρου. Γιατί τα κτίρια γίνονται γρήγορα κουφάρια όταν αυτά δεν είναι ζωντανά και δυναμικά.