«Ελλάδα-γηροκομείο» ή «νέο European deal»;

Σε μια γεμάτη (ίσως τόσο γεμάτη όσο και κατά την επίσκεψη της Φώφης Γεννηματά), ο Γιάνης Βαρουφάκης συστήθηκε δια ζώσης στο κοινό των Ιωαννίνων. Το πραγματικά διαφορετικό στην εκδήλωση που έγινε στο Du Lac, είναι ότι το κοινό ήταν ομοιογενές με έναν παράξενο τρόπο: δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου «επίσημοι», ούτε άνθρωποι που πάνε συνήθως σε πολιτικές ομιλίες. Ο πιο… δαιμονοποιημένος έλληνας πολιτικός αυτή τη στιγμή, ο πρώην υπουργός Οικονομικών, μίλησε επίσης με διαφορετικό από το συνήθη τρόπο, είτε γιατί δεν «κατέχει» το know how της πολιτικής ομιλίας σε κοινό, είτε γιατί το DiEM 25, ο πολιτικός φορέας που σύστησε, προσπαθεί να είναι εναλλακτικό στη διάδρασή του με το κοινό.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με μηνύματα από τους Μπράιαν Ίνο, Ναόμι Κλάιν, Κεν Λόουτς, Σλαβόι Ζίζεκ και άλλους διάσημους και μη υποστηρικτές της προσπάθειας, η οποία, όπως ενημέρωσε ο κ. Βαρουφάκης, σύντομα θα μετουσιωθεί (και) σε ελληνικό κόμμα, ως παρακλάδι του πανευρωπαϊκού εγχειρήματος, με σαφή προσανατολισμό τις ευρωεκλογές του ’19.

Τι είναι τελικά ο κ. Βαρουφάκης όμως; Σίγουρα, είναι ένας άνθρωπος με άποψη και αν ταίριαζε ένας χαρακτηρισμός, θα ήταν αυτός του «αριστερού τεχνοκράτη». Η ομιλία του είχε αρκετά αυτοαναφορικά στοιχεία, μίλησε για τις συζητήσεις που είχε με την Κριστίν Λαγκάρντ (αναφερόμενος σε αυτή με το μικρό της όνομα), αλλά και τους «βασικούς αντιπάλους» Βίζερ και Κόστελο (και όχι τον Ντάισελμπλουμ που τον χαρακτήρισε «άνθρωπο του Σόιμπλε), αλλά και για την τραγωδία της Μάνδρας, σήμερα.

«Οι θεομηνίες πλήττουν τους φτωχούς» είπε, υπενθυμίζοντας την ταξικότητα που δημιουργεί θύματα σε λαϊκές και φτωχότερες περιοχές και όχι σε πλούσια προάστια.

Αυτοκαθορίστηκε ως αριστερός, ωστόσο έθεσε έναν όρο στη συζήτηση και τον συνάρτησε με τις προτάσεις της κίνησής του. Αμφισβήτησε δηλαδή το κατά πόσο υπάρχει «ταξική πάλη» σε μια επιχείρηση που ο εργοδότης δεν μπορεί να πληρώσει και ο εργαζόμενος συμβιβάζεται με την απληρωσιά και ουσιαστικά, μίλησε για ένα πρόγραμμα υπέρβασης μιας «έκτακτης ανάγκης», που θα πρέπει, σε μια βάση «εθνικής συμφιλίωσης» να συγκεράσει δεξιούς, αριστερούς, νεοφιλελεύθερους κ.λπ.

Η περιγραφή του για την κατάσταση της Ελλάδας, αλλά και της ΕΕ, ήταν γλαφυρότατη. Είπε ότι η κρίση είναι πανευρωπαϊκή και όχι ελληνική απλώς, αλλά και ότι το «τέλος των μνημονίων» δεν υπάρχει ορατό στον ορίζοντα, εφόσον ακολουθούνται οι ίδιες πολιτικές. Περιέγραψε επίσης ένα απαισιόδοξο μέλλον για την Ελλάδα, ένα «Κόσοβο με ωραίες παραλίες και βουνά», στο οποίο «θα ζούνε γέροι δύο ειδών: βορειοευρωπαίοι πλούσιοι και έλληνες φτωχοί που θα τρέφονται από σκουπίδια».

Αντιδιέστειλε τη σημερινή κατάσταση με τη μετεμφυλιακή, στην Ελλάδα: «Τότε όμως έφυγαν οι χειρώνακτες, οι οποίοι επέστρεψαν εμβάσματα στον τόπο τους. Σήμερα φεύγουν οι πιο μορφωμένοι, από ένα δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης που όσο και να λοιδορείται, συνεχίζει να βγάζει τους καλύτερους και πηγαίνουν στο εξωτερικό όπου αμέσως, παίρνουν καλούς μισθούς. Τα παιδιά τους μεγαλώνουν εκεί και δύσκολα θα γυρίσουν, ενώ επίσης οι γονείς τους και για λόγους περηφάνειας, αρνούνται τα χρήματα λέγοντας ότι θα ζήσουν με τη συνταξούλα τους».

Χρησιμοποίησε αρκετά παραδείγματα: για τον ΟΠΑΠ είπε ότι «πουλήθηκε για ένα κομμάτι ψωμί σε μια τσέχικη μαφία» και για τα αεροδρόμια, ότι «εθνικοποιήθηκαν, αλλά στο λάθος έθνος». Αμφισβήτησε δε ότι υπάρχει πραγματικό έσοδο από την πώλησή τους, καθώς η (δημόσια) γερμανική Fraport δανείστηκε από τις ελληνικές τράπεζες για να τα αγοράσει.

Κατέκρινε σαφώς τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα για την αλλαγή πλεύσης μέσα σε μια νύχτα, από το δημοψήφισμα του «όχι» σε μια διακυβέρνηση του «ναι» και σε πολλές αποστροφές του λόγου του είπε ότι δεν υπάρχει μέλλον με τις ίδιες πολιτικές.

«Είμαστε απέναντι σε μια συστημική κρίση, που αντιμετωπίζεται συστηματικά» τόνισε, περνώντας στις 7 προτάσεις του DiEM 25, μιλώντας για ένα «ευρωπαϊκό new deal» και τα κείμενα-προτάσεις της κίνησης.

Στη συνέχεια, ακολούθησε διάλογος με το κοινό, το οποίο ήδη έστελνε τα μηνύματά του στα social media του DiEM και αυτά διαβάζονταν στην οθόνη πίσω από τον ομιλητή. Αυτά, κυμαίνονταν από πρακτικές ερωτήσεις, πολιτικού και οικονομικού χαρακτήρα (όπως π.χ. για το «παράλληλο νόμισμα»), μέχρι συμπαράσταση που παρέπεμπε σε… Αντρέα Παπαντρέου τη διετία ’88-’89, αλλά και κάμποσο τρόλινγκ, με παρομοιώσεις του κ. Βαρουφάκη με τον Τζέισον Στέιθαμ σε Eurogroup ή με αναφορές για τα Beach boys πουκάμισά του.  

H εκδήλωση, στις 9.30 της Τετάρτης, συνεχιζόταν.