Είναι μακρύς ο δρόμος προς την κορυφή…

Ανάμεσα στους ανθρώπους που πήραν το δρόμο της προσφυγιάς από τη Σκωτία στην Αυστραλία, για να δημιουργήσουν την ανθηρή εκεί κοινότητα, ήταν αρκετοί «ζόρικοι» τύποι. Από την εποχή που ο Λάχλαν μακ Κάρι κατέπλευσε με 8.000 καταδίκους που το Στέμμα ουσιαστικά εξόρισε σε μια χώρα όπου ό,τι είχε παραπάνω από δύο πόδια, ήταν και θανατηφόρο, η παράδοση συνεχίστηκε, όχι φυσικά πάντα με «κακά παιδιά».

Σίγουρα ένα από αυτά, ήταν το πιο αγαπημένο και το πιο προβληματικό: σαν σήμερα τo1946, γεννήθηκε ο Ρόναλντ Μπέλφορντ Σκοτ ή απλώς, Μπον Σκοτ. Ο δεύτερος (και καλύτερος) τραγουδιστής των AC/DC ήταν ο ορισμός του λαϊκού ροκ εν ρολ τύπου. Γεννημένος στο Φόρφαρ της Σκωτίας και μετανάστης στα έξι του με την οικογένειά του, στη Μελβούρνη, ο Σκοτ έδειξε από νωρίς ότι τα κάγκελα είναι για τους δύσκολους: μικροθητείες σε σωφρονιστικά ιδρύματα για ανήλικους, κλοπές, τσαμπουκάδες, γεμάτος τατουάζ πολύ πριν η δερματοστιξία νομιμοποιηθεί κοινωνικά, ενώ ακόμα και ο στρατός δεν τον ανέχτηκε για πολύ και τον έδιωξε.

Ο Σκοτ, με χαρακτηριστική τραχιά φωνή και μεγάλη αγάπη για τον Λιτλ Ρίτσαρντ, δοκίμασε την τύχη του με διάφορες μπάντες, μέχρι που τον Οκτώβριο του 1974 γνώρισε τους αδερφούς Γιανγκ, επίσης σκωτσέζικης καταγωγής Αυστραλούς. Αυτοί, είχαν μια μπάντα με τραγουδιστή τον Ντέιβ Έβανς, αλλά τα χνώτα τους δεν ταιριάζανε και πολύ μαζί του. Αντίθετα, ο Σκοτ έμοιαζε σταλμένος πακέτο για τη θέση.

Σε λίγους μήνες, οι AC/DC κυκλοφόρησαν το High Voltage, το πρώτο τους άλμπουμ και η μπάντα έγινε ό,τι προκλητικότερο διέθετε εκείνη την εποχή το ροκ εν ρολ (οι Motorhead ήταν ακόμα στο μυαλό του Lemmy): ένας ανήλικος διάολος με μαθητική στολή στην κιθάρα, ένας λαϊκός εραστής στο μικρόφωνο και κάτι συνθέσεις που όσο απλές ήταν, άλλο τόσο εθιστικές γίνονταν, στο άκουσμά τους. Τα πράγματα συνέχισαν σε αυτή την τροχιά: τρία ακόμα άλμπουμς, ακόμα πιο ζόρικα για να φτάσουν στο αφορεσμένο Highway to Hell, το δίσκο που καθόρισε την ταυτότητα του «λαϊκού μεταλλικού ήχου».

Ένα χρόνο αργότερα όμως, ο Σκοτ ακολούθησε τη μοίρα των λοιπών καταραμένων. Ενώ η μπάντα ηχογραφούσε το Back In Black, ο Σκοτ, ήδη επιρρεπής σε κάθε λογής κατάχρηση, λιποθύμησε σε ένα αυτοκίνητο μετά από εκατοντάδες μπύρες. Στο νοσοκομείο μεταφέρθηκε νεκρός, από αναρρόφηση.

Ο Σκοτ είχε προλάβει να ανοίξει το δρόμο του «τίμιου ροκ εν ρολ» για τους λίγους που θα τον ακολουθούσαν. Και όπως ο ίδιος έλεγε «it’s a long way to the top, if you want to rock’n’roll»…