Είκοσι χρόνια εξολόθρευση

Ο Ιανουάριος είναι γενικά ένας μήνας πολλών κυκλοφοριών, από γνωστές μπάντες και καλλιτέχνες, που δεν προλαβαίνουν τα Χριστούγεννα και μετά, «κρατιούνται» για το νέο έτος.

Πριν από είκοσι χρόνια (πότε πέρασαν τόσα;), ένα από τα σημαντικότερα αγγλικά σκωτσέζικα συγκροτήματα της νεότερης μουσικής ιστορίας, οι Primal Scream, κυκλοφόρησαν ένα άλμπουμ-σταθμό στο «νέο ήχο»: Το XTRMNTR ή αλλιώς «Exterminator»

Το παρεάκι του Μπόμπι Γκιλέσπι, το 2000 είχε ήδη μια εικοσαετία στο σανίδι. Το Screamadelica είχε βγει εννιά χρόνια πριν και ήταν ένα άλμπουμ της εποχής που στην Αγγλία γινότανε χαμός, είτε γιατί οι Happy Mondays κάνανε του κεφαλιού τους, είτε γιατί οι Stone Roses έβγαζαν δίσκο όποτε τους κάπνιζε κ.λπ.

Η σκηνή του Μάντσεστερ είχε «ξεφουσκώσει» κάπως και φαινόταν ότι μόνο οι δυνατοί θα προχωρούσαν. Οι Primal Scream ήταν από αυτούς και το XTRMNTR ήταν ένα άλμπουμ που «άκουγε» τις τάσεις της εποχής, χωρίς να γίνεται φτηνό και υποταγμένο στα γούστα του κοινού. 

Οι PS ήταν πάντα ένα συγκοινωνούν δοχείο με τους Stone Roses, ωστόσο δεν μοιράζονταν πάντα τη χαλαρότητα των δεύτερων. Το XTRMNTR είναι πολύ ζόρικο, τόσο στιχουργικά, όπου τα βάζει με την αστυνομία, τις πολυεθνικές, την εξουσία, όσο και μουσικά. «Punk is not sexual, it's just aggression» λέει ο soul Γκιλέσπι, ανάμεσα σε samples, «λευκό ήχο», μια καλή δόση Hawkwind και κιθαριστικές επιθέσεις σε επίκαιρα σημεία.

Το δε Swastika eyes γνώρισε κάμποσα ρεμίξ, γινόμενο έτσι ένας ύμνος της εποχής του, αλλά και διαχρονικός.

Σήμερα οι Primal Scream έχουν μεγαλώσει, έχουν χάσει μερικούς στο δρόμο, αλλά παραμένουν αυτή η μπάντα που θες να δεις στη σκηνή. Κατά προτίμηση, να παίζει όλο το XTRMNTR.