Ο Ρόρι, από το Μπάλισανον

Ίσως ο πιο αγαπητός (αντι)σταρ του ροκ εν ρολ, υπήρξε ο Ρόρι Γκάλαχερ. Γεννημένος στο Μπάλισανον και μεγαλωμένος στο Ντέρι και το Κορκ, πιο... Ιρλανδός δεν γινόταν να είναι ο γιος ενός εργάτη της ηλεκτρικής εταιρίας. Ενθαρρυμένος από τους γονείς του, ο Ρόρι ασχολήθηκε με τη μουσική και έπαιξε σε μαθητικές μπάντες από νωρίς, επηρεασμένος από τους… σωστούς: Γούντι Γκάθρι, Έντι Κόχραν κ.λπ.

Υπήρξε αιώνιος αντιστάρ, από τις μέρες που έδινε συναυλίες στο φλεγόμενο Μπέλφαστ, όταν άλλοι δεν πατούσαν το πόδι τους εκεί και τις παραλίγο εντάξεις του στους Rolling Stones και τους Deep Purple, μέχρι το επεισοδιακό live στη Νέα Φιλαδέλφεια και τον πρόωρο χαμό του, μόλις στα 47 του χρόνια.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή εδώ:

Υπήρξε επίσης καθολικά αποδεκτός: «Το πρώτο βράδυ που παίξαμε στο Μπέλφαστ το ’71, σκάσανε δέκα βόμβες σε όλη την πόλη ενώ παίζαμε» διηγείται ο Τζέρι μακ Αβόι, μπασίστας των Taste και μετέπειτα, στο προσωπικό σχήμα του Γκάλαχερ. «Αλλά έπρεπε να κάνεις το βήμα. Κανείς δεν έπαιζε στο Μπέλφαστ. Αλλά ο Ρόρι το έκανε με θρησκευτική πίστη κάθε χρόνο και κέρδιζε το σεβασμό και το θαυμασμό γι αυτό». Και καταλήγει: «Η φάση ήταν ένα αμάλγαμα των δύο κοινωνιών, της προτεσταντικής και της καθολικής. Δεν υπήρχε διαίρεση το βράδυ της συναυλίας».

Γι αυτό άλλωστε ο Γκάλαχερ μνημονεύεται ακόμα στην Ιρλανδία, όπως και ο Φιλ Λάινοτ, ενώ την ίδια στιγμή οι U2 είναι σχεδόν ανεπιθύμητοι…

Ο Γκάλαχερ πέθανε νωρίς, στα 47 του, καταβεβλημένος από το ποτό, σε συνδυασμό με τα ηρεμιστικά που κατανάλωνε για να καταπολεμά τις φοβίες του (σημαντικότερη, αυτή για τα αεροπλάνα). 

Πίσω του άφησε μια ξεβαμμένη στρατοκάστερ και χιλιάδες λαμπερά μουσικά μέτρα που έμαθαν τον κόσμο μουσική…