Διατρέχοντας ένα όνειρο

Στις 24 Απριλίου του 1989, πριν από 35 χρόνια, κυκλοφόρησε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του, μακαρίτη πλέον, Τομ Πέτι, καθώς και ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και εμπορικά επιτυχημένα heartland rock άλμπουμς όλων των εποχών: Το Full Moon Fever.

Όπου heartland rock βάλτε όλα τα λαϊκά παιδιά που τραγούδησαν για έρωτες, εργατιά, καθημερινότητα κ.λπ. κ.λπ. είτε ξεκινούσαν από το roots/country ράντσο τους όπως ο Στιβ Ερλ και ο Μπομπ Σίγκερ, είτε από το Τζέρσι, όπως ο Μπρους (ένας είναι ο Μπρους).

Το 1989 λοιπόν ο Τομ Πέτι ήταν σε κορυφαίο σημείο καριέρας και το FMF ήταν μια εύγλωττη απόδειξη.

Εκείνη την περίοδο είχε αφήσει για λίγο του Heartbreakers στην άκρη και περιόδευε με μια μπαντούλα φίλων, τους Travelling Wilburys, στους οποίους έπαιζαν ο Τζεφ Λιν, ο Μπομπ Ντίλαν, ο Ρόι Όρμπινσον και ο Τζορτζ Χάρισον.

Τίποτε τρομερή δηλαδή, μη φανταστείτε…

Παράλληλα λοιπόν με τη βραχεία σταδιοδρομία του πιο σούπερ γκρουπ όλων των εποχών, ο Πέτι έγραφε και κομμάτια για να βγάλει το άλμπουμ τελικά ένα χρόνο αργότερα.

Ο δίσκος ήταν εξαιρετικός, παρότι το Rolling Stone αρχικά τον ψιλοέθαψε. Είχε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά του «ελαφρού ακούσματος» που δεν ήταν και τόσο ελαφρύ όμως και έβγαλε και κάμποσα σινγκλ, καθώς έγινε μεγάλη επιτυχία.

Ίσως το μεγαλύτερο και πιο αναγνωρίσιμο ήταν το Free Fallin’, που γράφτηκε και πρώτο, όταν ο Λιν άκουσε τον Πέτι να λέει σε κάποια φάση «free fallin’».

Εξίσου γνωστά και επιτυχημένα ήταν το A Face in the Crowd και το I Won’t Back Down, σε μια από τις πρώτες εκδοχές του οποίου παίζει κιθάρα και τραγουδάει ο Τζορτζ Χάρισον.

Η κορυφή του δίσκου όμως είναι το Runnin’ Down a Dream, ίσως το πιο Heartbreakers τραγούδι του δίσκου, όπου ο Πέτι ουσιαστικά διηγείται κομμάτια από τις επιρροές του.

Ο Πέτι, ο οποίος ήταν επιρρεπής στις καταχρήσεις για μεγάλα διαστήματα της ζωής του, πέθανε στα 66 του, το 2017.

Άφησε πίσω του μερικά από τα πιο όμορφα κομμάτια του ροκενρόλ.