Δέκα χρόνια που ρίζωσαν…

Πριν από 10 χρόνια, μια πρωταπριλιά, κυκλοφορούσε ένας διπλός δίσκος με κουμπούρια, Ήπειρο και ένα διαλυμένο Βόλβο στο εξώφυλλο: Το Riza, των Villagers of Ioannina City.

O δίσκος έμελλε να γίνει καύσιμο σε ένα από τα μεγαλύτερα breakthrough ελληνικών συγκροτημάτων και σίγουρα, το μεγαλύτερο για γιαννιώτικη μπάντα.

Όχι ότι μέχρι τότε, μπάντες της πόλης δεν περνούσαν τα σύνορα των Ιωαννίνων και της Ελλάδας: οι Dirty Saints και οι Varathron είναι δύο πολύ εύγλωττα παραδείγματα.

Οι VIC όμως με το Riza έκαναν κάτι παραπάνω: δημιούργησαν μια μαζική μουσική κίνηση που τους χαρακτήρισε ως πρωτοπόρους ενός μουσικού ύφους.

Ο δίσκος δεν είχε μονοσήμαντη υποδοχή. Οι διασκευές παραδοσιακών ηπειρώτικων τραγουδιών, η συνύπαρξη του κλαρίνου και των σκληρών μουσικών γραμμών, ήταν λόγοι για να αγαπηθεί ή και όχι, ο δίσκος.

Αυτό όμως το μονοσήμαντο κριτήριο, αν δηλαδή «σου αρέσει ή όχι το κλαρίνο μαζί με ροκ» ήταν το λιγότερο σημαντικό σημείο καμπής για την κριτική.

Ο δίσκος ήταν και παραμένει τόσο θαρραλέος και διεγερτικός, σαν να πέρασε αυτός ο ίδιος, με τα κουμπούρια του, πάνω από το γηραλέο Βόλβο.

Ο δίσκος ήταν το πρώτο LP της μπάντας. Νωρίτερα, είχε προηγηθεί το promo με κάποια από τα κομμάτια που συμπεριλήφθηκαν στο Riza και αργότερα, ακολούθησε το (καλύτερο) Age of Aquarius.

Αλλά αυτό που βασικά ακολούθησε τη Riza ήταν o κόσμος όλος, σχεδόν κυριολεκτικά.