Αυτός που κινεί τα νήματα

Πριν από 34 χρόνια, τέτοιες μέρες, οι Metallica έβαλαν μια «πινέζα» στη χρονογραμμή της μουσικής. Το Master of Puppets ήταν 55 ολόκληρα λεπτά, γεμάτα με τη ροπή ενός τρακτέρ 500 ίππων με δίυνο άροτρο.

Ο δίσκος κυκλοφόρησε στις 3 Μαρτίου του 1986 και έμελλε να είναι ο τελευταίος με τον Κλιφ Μπάρτον. Ο χαρισματικός μπασίστας συμμετέχει μεν σε λίγες συνθέσεις, αλλά μια από αυτές είναι το Orion, ένα από τα κορυφαία κομμάτια της μπάντας.

Το 1986, το thrash ήταν μια εφηβική φάση που ενηλικιωνόταν. Είχε βγει από τη στενή επιτήρηση του πανκ και κάθε είδος τραβούσε το δρόμο του. Οι Metallica είχαν ήδη δύο άλμπουμ πίσω τους και το αμέσως προηγούμενο ήταν το καθόλου αμελητέο Ride the lightning.

Τo MoP ήταν επίσης το πρώτο άλμπουμ χωρίς ίχνος… Μαστέιν, του αμφιλεγόμενου στριμμένου ηγέτη των Megadeth. Οι Χέτφιλντ-Ούλριχ είχαν πάρει οριστικά τα ηνία του συγκροτήματος και προσπαθούσαν να συνθέσουν σε ένα γκαράζ, κάπου στην Καλιφόρνια. Ο Χάμετ έπαιρνε συμβουλές από τον Τζο Σατριάνι για τις ηχογραφήσεις και το συγκρότημα είχε επιλέξει τον Γκέντι Λι των Rush για την παραγωγή, αλλά το σχέδιο δεν προχώρησε.

Όταν ο δίσκος κυκλοφόρησε, ήταν πλέον φανερό ότι οι Metallica δεν ήταν πια εφηβική μπάντα, ούτε απλά οργισμένοι. Κάποιες από τις συνθέσεις του δίσκου είναι κανονικά μνημεία πραγμάτων που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος με μια ηλεκτρική κιθάρα. Οι στίχοι ήταν, διαφόρων ειδών, επιθετικοί, λαβκραφτικοί, κινηματογραφικοί, αντιπολεμικοί, ό,τι έκανε εντύπωση και ενέπνεε τη μπάντα.

Ο δίσκος ήταν αυτός που καθόρισε οριστικά πλέον τους Metallica ως μια όχι πια underground μπάντα και σημείωσε χρονικά και μουσικά την μετάπτωση ενός ολόκληρου μουσικού είδους, καλλιτεχνικά και σε δημοφιλία.