Το ξεκίνημα μιας thrash δυναστείας

Κάπου το 1983 και ενώ ο Καλιφορνέζος Ντέιβ Μαστέιν ήταν το μεγαλύτερο ταλέντο της εποχής στη thrash σκηνή, απολύθηκε από τους Metallica μετά από μια σειρά επεισοδίων όπου πρωταγωνίστησε αρνητικά.

Επειδή όμως δεν υπήρχε περίπτωση να μείνει ανενεργός, σχημάτισε τους Megadeth που έπαιζαν προχτές στην Αθήνα, στο Release.

Πριν 39 χρόνια, η μπάντα-ιδιοκτησία του MustDave έβγαλε τον πρώτο δίσκο της, που έδειχνε ότι θα συναγωνιζόταν οποιαδήποτε άλλη στο χώρο. Και τους Metallica που τότε, ήταν ένα συγκρότημα-οδοστρωτήρας και όχι το ηλεκτρικό αυτοκινητάκι γκολφ που είναι σήμερα.

Το Killing is my business… and Business is Good του 1985 ήταν μια άσκηση ύφους με αρκετά πράγματα που θύμιζαν κάπως τους Metallica. Ο Μαστέιν έβαλε συνθέσεις που είχε φτιάξει για τους Metallica, είτε ως τμήματα, είτε ως ολόκληρα κομμάτια.

Αν πχ το Mechanix θυμίζει κάπως το Four Horsemen, ε, δεν πέφτετε έξω.

Η μπάντα έφτιαξε τον δίσκο με έναν προϋπολογισμό 12.000 δολαρίων, που στην πλειοψηφία τους δεν πήγαν στην… κονσόλα, αλλά σε διάφορες τρυφηλότητες, αρκετές εκ των οποίων εξαιρετικά επικίνδυνες για την ανθρώπινη υγεία.

Ο Μαστέιν, αλλά και ο Ντέιβ Έλεφσον στο μπάσο, «το είχανε» και το πεδίο ήταν ανοιχτό μπροστά τους. Ο δίσκος ήταν ένα φαινομενικά πιο εκλεπτυσμένο speed/thrash υπό την αδιαμφισβήτητη κυριαρχία και δεξιοτεχνία του Μαστέιν.

Στο εξώφυλλο «γεννήθηκε» και η μασκότ της μπάντας, ο Vic (Rattlehead στο επώνυμο…), που ξεκίνησε από ένα σχέδιο του Μαστέιν (αλίμονο…).

Η συνέχεια ήταν ακόμα πιο δημιουργική για τη μπάντα. Πέντε χρόνια αργότερα θα έβγαζε ένα από τα κορυφαία άλμπουμ του speed/thrash, το Rust in Peace, όπου δίπλα στον Μαστέιν θα στεκόταν ένας από τους κορυφαίους μέταλ κιθαρίστες όλων των εποχών, ο Μάρτι Φρίντμαν.