Το «αντίο» των Hüsker Dü

Πριν από 36 χρόνια, οι Hüsker Dü, ένα από τα πιο μεγάλα και ταυτόχρονα, πιο αδικημένα ονόματα του πανκ, κυκλοφόρησαν το κύκνειο άσμα τους: Warehouse, songs and stories το όνομά του, σε διπλό βινύλιο, πράγματα που έκαναν βασικά οι Clash και όχι όλος ο (πανκ) κόσμος.

Ήταν το πρώτο άλμπουμ που η τριας από το Σεν Πολ της Μινεσότα κυκλοφορούσε χωρίς να το έχει εκθέσει πρώτα σε ζωντανές εμφανίσεις. Για την ακρίβεια, είχαν νοικιάσει μια αποθήκη όπου έκαναν πρόβες, εξ ου και ο τίτλος.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά, εδώ:

Ήδη όμως, το γυαλί μεταξύ του Γκραντ Χαρτ και του Μπομπ Μουλντ είχε ραγίσει. Ο πρώτος ήταν κάπου μεταξύ μουσικής δημιουργίας και γενικού χασίματος, ο δεύτερος είχε γίνει και μάνατζερ της μπάντας, μετά την αυτοκτονία του Ντέιβιντ Σαβόι, για την οποία ο Χαρτ είχε πει: «Αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη για την αυτοκτονία του. Ήταν ένα άμεσο αποτέλεσμα της πίεσης που προέκυπτε από το να δουλεύει κάποιος με μένα και τον Μπομπ».

Και όμως, το Warehouse έμοιαζε να είναι μια ανάδυση της μπάντας από τα πανκ καταγώγια, στο μεθυστικό φως της δημοσιότητας. Ξαφνικά, άρχισαν να εμφανίζονται σε τηλεοπτικές εκπομπές (εντάξει, εμφανίζονταν και πριν αλλά όχι στο NBC πχ), να κυκλοφορούν επίσημα βίντεο, αλλά και την αντιπαλότητα να υποβόσκει.

Ο Μουλντ και ο Χαρτ γενικώς είχαν μια δημιουργική αντιζηλία. Ο θρύλος λέει ότι το Warehouse ήταν η απάντηση του δεύτερου στον πρώτο, στο ερώτημα αν μπορούσε να γράψει πάνω από τα μισά κομμάτια ενός δίσκου. Το δελτίο Τύπου που συνόδευσε τον δίσκο έλεγε ότι «συλλαμβάνει (ο δίσκος) την ντελικάτη αρμονία και την αμείλικτη ενέργεια» της μπάντας, αλλά ήταν εν μέρει μόνο ακριβές.

Ο δίσκος ήταν καλός. Όχι τόσο καλός όσο τα προηγούμενά τους, αλλά καλός. Και αυτό, για τα στάνταρ των Hüsker Dü σημαίνει «πάρα πολύ καλός»: Ice Cold Ice, Charity, Chastity, Prudence, and Hope, She’s a woman (An now he is a man), Up in the air, κ.α., στα 20 συνολικά κομμάτια.