Ανήσυχες μέρες του Ιανουαρίου: Blood on the tracks

To 1975, τελευταίες μέρες του Ιανουαρίου, ο Μπομπ Ντίλαν θα κυκλοφορούσε τον 15^ο(!) δίσκο του.

Αυτό και μόνο ήταν ένα τεράστιο «φορτίο» για τον άνθρωπο που ήδη, δέκα χρόνια πριν είχε δεχθεί σκληρή κριτική για την «going electric» μετάβασή του, ενώ ταυτόχρονα, από αυτούς τους 15 δίσκους, οι 6 ήταν το Freewheelin’, το Blonde on Blonde, το Highway 61 Revisited, το Bring it all back home, το Times are-a-changing και το John Wesley Harding.

Δηλαδή, μαζεμένο ό,τι πιο εμπνευσμένο θα δει στην ύπαρξή του το σύνολο μεγάλου αριθμού δημιουργών.

Τον καιρό εκείνο ο Ντίλαν είχε γίνει πατέρας του Τζέικομπ, με τη Σάρα Μάρλιν Νοζίνσκι. Η σχέση του αποτυπώθηκε ανάγλυφα στο δίσκο, σε σημείο ο γιος του να πει αργότερα ότι «είναι σαν να ακούς τους γονείς μου να συνομιλούν».

Ο Ντίλαν είχε επίσης δώσει την εντύπωση ότι οι «μοναχικές μέρες» του ήταν πίσω του, καθώς συνεργαζόταν όλο και πιο στενά με τους Band.

Ωστόσο, ο νέος δίσκος έμελλε να σηματοδοτήσει μια επιστροφή στη «μοναξιά», που έτσι και αλλιώς ήταν το στοιχείο του. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στη Νέα Υόρκη και στη Μινεσότα και οι προοπτικές του δεν ήταν καλές. Ο Ντίλαν «έδινε την εντύπωση ότι δεν συγκεντρωνόταν», σύμφωνα με τον κιθαρίστα του, Έρικ Βάισμπεργκ, ενώ τα μισά περίπου κομμάτια ξαναμιξαρίστηκαν και το άλμπουμ κυκλοφόρησε σχετικά βιαστικά, στις 20 Ιανουαρίου 1975.

Ο Ντίλαν ήταν σχεδόν σίγουρος ότι θα πήγαινε σε μια εμπορική αποτυχία.

Αντίθετα όμως, ο δίσκος είναι ένας από τους τρεις καλύτερούς του, ένα «αναπάντεχο αριστούργημα», στηριγμένο σε γνωστά κομμάτια όπως το Tangled Up in Blue αι το Simple Twist of Fate, αλλά και εξίσου αψεγάδιαστα όπως το Shelter from the Storm, το Meet me in the Morning, το Idiot Wind…

O Ντίλαν, πολύ αργότερα αρνήθηκε ότι πρόκειται για αυτοβιογραφικό άλμπουμ και απέδωσε την έμπνευση στα γραπτά του Τσέχωφ.

Το Blood on the tracks ήταν η αρχή του τέλους της πιο «ντιλανικής» περιόδου της μουσικής. Ακολούθησαν και άλλα μεγάλα άλμπουμ, όπως το Desire, αλλά η αλλαγή πλεύσης ήταν ήδη ορατή από το Street legal και ολοκληρωμένη στο Slow Train Coming.

Αλλά το Blood on the Tracks παραμένει  ένα από τα μοναδικά μουσικά έργα του ανθρώπινου μυαλού…