Τελικά, το πιάνο χρειάζεται…

Το περασμένο φθινόπωρο, η Σχολή Χορού του Πνευματικού Κέντρου Ιωαννίνων περνούσε τη δική της κρίση, αποτέλεσμα των χειρισμών της διοίκησης σε ό,τι αφορά προσλήψεις, αλλά και «κοψίματα» θέσεων.

Μια από αυτές ήταν η θέση πιανίστα. Σε επιστολή τους τότε, γονείς και μαθήτριες της σχολής κατήγγειλαν μεταξύ άλλων, ότι «έως και την περσινή σεζόν, η σχολή λειτουργούσε με 7 άτομα καλλιτεχνικού προσωπικού (5 καθηγήτριες κλασικού και σύγχρονου χορού και 2 συνοδούς πιάνων). Φέτος, βρισκόμαστε σε «καταιγιστική» αποδυνάμωση του τμήματος με την απόλυση – περικοπή μιας καθηγήτριας χορού και ενός συνοδού πιάνου, σημειωτέον, η απόλυση-περικοπή θέσης ενός συνοδού πιάνου, συμπαρασύρει και τη δεύτερη συνοδό η οποία για να καλύψει τις ελλείψεις στο ωδείο - λόγω της περικοπής της θέσης - φέρει ως αποτέλεσμα να μένει η σχολή χορού χωρίς συνοδό πιάνου για πρώτη σεζόν φέτος».

Φαίνεται ότι τελικά η διοίκηση του ΠΚΔΙ ανέκρουσε πρύμνα και τώρα, θεωρεί αναγκαία τη συνοδεία πιάνου: προκηρύχθηκε η μια θέση συνοδού πιάνου, τρεις μήνες πριν τη λήξη της χρονιάς.

Το προφανές ερώτημα είναι γιατί μια τέτοια ειδικότητα δεν κρίνεται αναγκαία στην αρχή της χρονιάς ή έστω στη μέση της και προκηρύσσεται τελικά στο τελευταίο της κομμάτι. Το δεύτερο, που διατυπώνουν και εργαζόμενοι-ες, είναι γιατί δεν προκηρύσσονται με τον ίδιο τρόπο και οι λοιπές «κομμένες» θέσεις.

Η πρόεδρος του ΠΚΔΙ και πρόεδρος, πλέον, του δημοτικού συμβουλίου, είχε αρνηθεί τότε τις κατηγορίες (μεταξύ άλλων και για φωτογραφικές προσλήψεις), με τα γεγονότα πάντως να μην την επιβεβαιώνουν...