«Τα χνάρια π’ αφήκαμαν» είναι ο τίτλος ενός νέου βιβλίου που φέρει την υπογραφή του γιαννιώτη εικαστικού και συντηρητή έργων τέχνης Πέρου Μπέχλη. Οι ήρωες του είναι ένας χαμουρτζής, ένας σαμαράς, ένας πλανόδιος φωτογράφος, ένας αμαξάς, ένας ψαράς, ένας πεταλωτής, ένας μάστορας, ένας βιβλιοδέτης, ένας καρεκλάς και μια νοικοκυρά.
Δέκα άνθρωποι που δεν ανήκουν στη σφαίρα της μυθοπλασίας αλλά της κοινωνικής ιστορίας αυτής της πόλης… Άνθρωποι που γεννήθηκαν τις πρώτες δεκαετίες του περασμένου αιώνα, αφηγούνται τη ζωή τους. Τα παιδικά τους χρόνια, οι δυσκολίες της ζωής, ο πόλεμος, η επαγγελματική τους πορεία, η οικογένειά τους, οι χαρές και οι λύπες και τέλος το παράπονο για το επάγγελμα που δεν έχει συνέχεια. Λαϊκοί άνθρωποι, όπως τους αποκαλούμε συχνά, την ιστορία των οποίων ο Πέρος Μπέχλης κατέγραψε πριν από 28 χρόνια, όταν παρουσίαζε μια εκπομπή στον τοπικό ραδιοφωνικό κρατικό σταθμό.
Οι αφηγήσεις εκείνες έγιναν πια γραπτές. «Τα χνάρια π’ αφήκαμαν» έρχονται να αποτυπώσουν ένα παρελθόν, όχι ιδιαίτερα πολύ μακρινό, να μεταφέρουν εικόνες και να προσφέρουν στοιχεία στην πολιτισμική ταυτότητα της πόλης αυτής.
Όπως αναφέρεται και στο εισαγωγικό σημείωμα του κ. Μπέχλη, «η προσπάθεια στη διαδικασία μεταφοράς του προφορικού λόγου σε γραπτό ήταν να αποδοθεί αυτούσιος, χωρίς καμία διάθεση ωραιοποίησης ή εξωραϊσμού, μεταφέροντάς τον με τις όποιες επαναλήψεις ή τις γλωσσικές ιδιομορφίες και το γλωσσικό ιδίωμα του κάθε αφηγητή». Και η προσπάθεια αυτή έχει ενδιαφέρον, καθώς δίνει στο κείμενο μια διαφορετική και ιδιαίτερη ζωντάνια ενώ το γλωσσικό ιδίωμα αποτελεί από μόνο του ένα πολιτισμικό στοιχείο.
«Τα χνάρια π’ αφήκαμαν» δεν θα μπορούσαν να μη φέρουν και την εικαστική σφραγίδα του Πέρου Μπέχλη, ο οποίος προσεγγίζει το βιβλίο σαν ένας τεχνίτης. Τίτλοι και επικεφαλίδες που γράφηκαν αρχικά στο χέρι, περίτεχνα κεφαλογράμματα, μια ζωγραφιά στο εξώφυλλο και βέβαια άκοπες σελίδες, οι οποίες αποτελούν και έναν φόρο τιμής στον παλιό τρόπο βιβλιοδεσίας (οι άκοπες σελίδες είναι τα σημεία του διπλωμένου χαρτιού)…
Για την έκδοση του βιβλίου σημαντική ήταν η συμβολή του Περιφερειακού Ταμείου Ανάπτυξης Ηπείρου.