Ιτς Καλέ: Τα οθωμανικά μαγειρεία μέσα στον χρόνο…

Η νοτιοανατολική ακρόπολη του Κάστρου των Ιωαννίνων, το Ιτς Καλέ, είναι ένα αρχαιολογικό πάρκο και ένας δημοφιλής προορισμός για Γιαννιώτες και επισκέπτες τις ηλιόλουστες ιδίως μέρες.

Ένα από τα σημεία αναφοράς, τα οθωμανικά μαγειρεία, τα οποία εδώ και μια 20ετία λειτουργούν ως αναψυκτήριο. Την περίοδο αυτή, το αναψυκτήριο είναι κλειστό καθώς γίνονται εργασίες επισκευής, σε αναμονή της επαναλειτουργίας του από τον νέο μισθωτή, τη «Rues Classiques», θυγατρική εταιρία της «Γρηγόρης Μικρογεύματα».

Οι πρώτες εργασίες αποκατάστασης του οθωμανικού αυτού κτιρίου έγιναν τη δεκαετία του ’60. Τη δεκαετία εκείνη, το Ιτς Καλέ «φιλοξενούσε» ακόμη τον Στρατό. Μετά την απελευθέρωση της πόλης των Ιωαννίνων, το 1913, τα κτίρια της νοτιοανατολικής ακρόπολης χρησιμοποιήθηκαν για στρατιωτικές ανάγκες. Ο Στρατός αποχώρησε από το Ιτς Καλέ το 1978, όταν και ο χώρος πέρασε στην αρμοδιότητα του υπουργείου Πολιτισμού.

Εργασίες αποκατάστασης το 1967 ("Το Κάστρο των Ιωαννίνων", 8η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων)

Ωστόσο, στο ενδιάμεσο, οι αρχαιολογικές υπηρεσίες μπόρεσαν να προχωρήσουν σε αρκετές εργασίες επέμβασης και στερέωσης τόσο στα κτίρια όσο και στα τείχη.

Το δεύτερο και κρίσιμο στάδιο αποκατάστασης των οθωμανικών μαγειρείων ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’90.

Τα οθωμανικά μαγειρεία ανεγέρθηκαν κατά πάσα πιθανότητα στο α’ μισό του 19^ου αιώνα. Σύμφωνα με την περιγραφή του υπουργείου Πολιτισμού, ο εσωτερικός χώρος διαιρείται με ογκώδεις πεσσούς και τοξοστοιχία σε δύο επιμήκεις χώρους που καλύπτονται εσωτερικά από έξι θόλους και εξωτερικά από τετράρριχτη στέγη στην οποία εξέχουν ισάριθμες καμινάδες. Μια μικρή δεξαμενή υπήρχε στη δυτική πλευρά, μπροστά από την οποία διαμορφωνόταν κρήνη. 

Η ακρόπολη του Ιτς Καλέ αποτέλεσε τη διοικητική και στρατιωτική βάση του Αλή πασά. Εκεί είχε χτιστεί ένα πολυτελές σεράι, ενώ ανεγέρθηκαν και κτίρια στρατωνισμού όπως μαγειρεία, πυριτιδαποθήκη κ.λπ.

* Στην κεντρική φωτό: Εργασίες αποκατάστασης στις αρχές της δεκαετίας του '90 ("Το Κάστρο των Ιωαννίνων", 8η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, 2009)