Τα Γιάννενα χρειάζονται «μεγάλα κλειστά» ή μήπως ένα ασφαλές κολυμβητήριο;

Εδώ και χρόνια ολόκληρα, με μικρά διαλείμματα, η διαχείριση των αθλητικών χώρων στα Γιάννενα, δεν μπορεί να καυχηθεί για την ύπαρξη σχεδίου και προγραμματισμού.

Αν εξαιρεθεί η γενική κατευθυντήρια στα επαγγελματικά σωματεία της πόλης και ιδίως στον ΠΑΣ Γιάννινα, σχεδόν καμία κεντρική παρέμβαση, εκτός από συγκεκριμένες (πχ στίβος στους «Ζωσιμάδες» ή συνολική ανακατασκευή στο κλειστό της Λιμνοπούλας), δεν μοιάζει να είναι απόφαση που στηρίχτηκε πάνω σε πιο γενικά δεδομένα και ανάγκες. Τις δημόσιες και καθημερινές ανάγκες, όχι απλώς μια «ανάληψη διοργάνωσης», όσο μεγάλη και σημαντική να είναι.

Έτσι, εδώ και πάνω από πέντε χρόνια, η πόλη περιμένει ένα καινούργιο, μεγάλο κλειστό γήπεδο, που οι καθυστερήσεις, οι αλλοπρόσαλλοι χειρισμοί, οι προσωπικές πολιτικές και η έλλειψη σοβαρού προγραμματισμού, το έχουν προσπεράσει: ένα μεγάλο κλειστό γήπεδο δεν είναι η πρώτη ανάγκη των Ιωαννίνων, αυτή τη στιγμή.

Το Νέο Κλειστό, ειδικά με τις παρεμβάσεις στις εξέδρες, καλύπτει την αγωνιστική ανάγκη της μοναδικής ομάδας που παίζει σε πρώτη κατηγορία, του ΠΑΣ WBC. Θα μπορέσει να καλύψει και την ενδεχόμενη παρουσία του «Βίκου» στην Elite league του μπάσκετ.

Εκεί που υπάρχει τεράστιο πρόβλημα, είναι στο κολυμβητήριο. Η εγκατάσταση στη Λιμνοπούλα είναι παλιά και δείχνει σημάδια επικίνδυνης γήρανσης, πλέον.

Αυτή είναι όμως η αθλητική εγκατάσταση που είναι μόνιμα γεμάτη, όπου συγκεντρώνονται εκατοντάδες αθλητές και αθλήτριες κάθε ηλικίας, κάθε μέρα, που φιλοξενεί συχνότερα από κάθε άλλη αγώνες πανελλήνιας εμβέλειας, που εξυπηρετεί με μύρια όσα προβλήματα, δεκάδες κολυμβητικούς συλλόγους.

Αν οι ιθύνοντες αποφάσιζαν με το κριτήριο της «ελεύθερης αγοράς» που τόσο αρέσκονται να την επικαλούνται, θα διέβλεπαν ότι η ζήτηση είναι τέτοια που συντηρεί και ιδιωτικά κολυμβητήρια στα Γιάννενα.

Αλλά όχι. Προτιμήθηκαν οι «γηπεδάρες» που παραμένουν «αργούντα σίδερα» σε αποθηκευτικούς χώρους, οι «μεγαλειώδεις παρεμβάσεις» που ακύρωσαν ήδη προχωρημένες διαδικασίες, χωρίς ποτέ να μαθευτεί ποιος σκέφτηκε τι, πότε το πρότεινε, με βάση ποια μελέτη και ποιο σχέδιο και γιατί έγινε αποδεκτή η πρόταση.

Προτιμήθηκαν οι λεβέντικες γυροβολιές του Λευτέρη Αυγενάκη, ενός από τους πλέον αποτυχημένους υπουργούς –που απλά περιμένει να κλείσει ο κύκλος «τιμωρίας» του και να επιστρέψει- και οι διαφόρων ειδών υποσχέσεις, που δεν συνοδεύτηκαν από τα χρειώδη.

Το κολυμβητήριο της Λιμνοπούλας πρέπει να γίνει πρώτη προτεραιότητα για τις αρχές, τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, τη διοίκηση του ΠΕΑΚ Ιωαννίνων, τον Δήμο και την Περιφέρεια, που τόσο αρέσκεται να μπλέκεται σε πράγματα που σπάνια δείχνει ότι κατανοεί, στην ολότητά τους.