![[300,399] Ψιχάλες](https://openweathermap.org/img/wn/01d@2x.png)
Υπήρξε κάποτε μια εποχή που ο Ίαν Άντερσον ήταν ακόμα νέος και οι Jethro Tullαναζητούσαν τη μουσική τους ταυτότητα. Στο Stand Up, το δεύτερό τους άλμπουμ, το οποίο ήταν κάτι λιγότερο από 40 λεπτά της ώρας και αποτέλεσε μια από τις κομβικές «στροφές» της τεράστιας καριέρας τους, είχαν καταλήξει μερικά από τα στοιχεία της ταυτότητας που λέγαμε.
Ανάμεσα στα δέκα τραγούδια του StandUp, θα βρει κανείς την επιτομή αυτού που εύκολα ονομάζεται σήμερα folk rock. Όχι όμως με τον «εύκολο» τρόπο κατηγοριοποίησης ανάλογα με τα μουσικά όργανα που συμμετέχουν, αλλά με το απαράμιλλο στυλ της μπάντας του Άντερσον, που τότε, είχε εντάξει στη δύναμή της το δια βίου κιθαρίστα της, Μάρτιν Μπαρ.
Ένα από τα τραγούδια είναι η Boureeτου Μπαχ σε μια σχετικά τζαζ εκδοχή και κάπως εμβατηριακή ανάπτυξη. Ένα άλλο, είναι το We usedto know, το οποίο λέγεται ότι αποτέλεσε (με έναν τρόπο που μόνο οι μουσικοί ξέρουν) την έμπνευση για το HotelCalifornia των Eagles.
Εκεί όμως που η μπάντα καθορίζει το μέγεθός της είναι το A newday yesterday. Μπλουζ στα χνάρια των SpookyTooth και του HowlingWolf, η μπάντα ξεκίνησε να ηχογραφεί το δίσκο από αυτό το κομμάτι, που στέκεται αγέρωχα ανάμεσα στα κορυφαία της, αλλά και στα καλύτερα του ροκ εν ρολ, όλων των εποχών.
Το εξώφυλλο του δίσκου έχει τη δική του ιστορία: Η μπάντα επισκέφθηκε για συναυλίες το Κονέκτικατ, το 1969. Εκεί, έμεινε μια βδομάδα με τον ξυλουργό και γλύπτη Τζέιμς Γκράσχοου, προκειμένου να φτιάξει μια αναπαράστασή τους σε ξύλο…
