Τον Μάιο του 1981, η ανθρωπότητα ασχολούνταν κυρίως με την απόπειρα δολοφονίας του Πάπα (του) Ιωάννη (του) Παύλου (του) 2ου, στην πλατεία του Βατικανού. Επίσης, τα Ηνωμένα Έθνη προσπαθούσαν με την απόφαση 485 να διατηρήσουν μια σχετική ειρήνη στα υψίπεδα του Γκολάν και ο Μπομπ Πέισλι, αυτός ο καταπληκτικός τύπος, ετοιμαζόταν να κατεβάσει τη μεγάλη του αγάπη, τη Λίβερπουλ, σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης. Όπως σήμερα το βράδυ, δηλαδή.
Ο τελικός της 27ης Μαΐου θα γινόταν στο Παρκ ντε Πρενς του Παρισιού ή «Ποδηλατοδρόμιο» για τους παριζιάνους.
Ο Άλαν Κένεντι, ένας σκληρός γενικά τύπος που έπαιζε αριστερά και πίσω από τον άλλο Κένεντι της ομάδας, τον Ρέι, είχε σπάσει τον καρπό του στον ημιτελικό με την Μπάγερν Μονάχου εκεί τη χρονιά, αλλά αυτά ήταν λεπτομέρειες. «Ήθελα να παίξω, αλλά δεν μπορούσαμε να βρούμε πώς. Τελικά, κόλλησα μια μεταλλική λάμα στον καρπό μου. Ήταν κάπως ατσούμπαλο και βαρύ και σίγουρα, θα ήταν στην κατηγορία ‘επικίνδυνο’ στο σημερινό ποδόσφαιρο» διηγείται ο ίδιος, αρκετά χρόνια μετά.
Επίσης, τότε ήταν η εποχή των γουριών. Η ομάδα πέταξε στο Παρίσι με την ίδια εταιρία που πετούσε πάντα, γιατί ήταν «τυχερή».
Στη Ρεάλ της εποχής, μεγαλύτερη απειλή ήταν ένας Άγγλος, ο Λόρι Κάνιγχαμ, διεθνής με την Αγγλία και πρώην παίκτης της Γουέστ Μπρόμιτς Άλμπιον και βασικός ο Ούλι Στίλικε, ο καλύτερος αμυντικός χαφ στα ευρωπαϊκά γήπεδα τότε. Βέβαια, στην ενδεκάδα που κατέβασε ο Βουγιαντίν Μπόσκοφ, παίζανε δύο μετέπειτα προπονητές της εθνικής Ισπανίας, ο Καμάτσο και ο ντελ Μπόσκε, καθώς επίσης ο εμβληματικός αρχηγός Σαντιγιάνα και ο Χουανίτο. Ωστόσο, φαβορί ήταν η Λίβερπουλ.
Το ματς δεν ήταν καλό. Ο Καμάτσο έχασε την πρώτη καλή ευκαιρία της Ρεάλ και ο Σούνες, ο φυσικός ηγέτης της Λίβερπουλ, την πρώτη καλή των Άγγλων. Όσο περνούσε η ώρα όμως, η Λίβερπουλ ανέβαινε. Στο 82΄ ο Άλαν Κένεντι πήρε την μπάλα με το στήθος από εκτέλεση πλαγίου του άλλου Κένεντι, έκοψε προς τα μέσα, ο Κορτέζ δεν τον πρόλαβε και αυτός με αριστερό πλασεδάκι, έστειλε τη μπάλα στην απέναντι πλευρά των διχτύων. Η Λίβερπουλ ήταν για τρίτη φορά πρωταθλήτρια Ευρώπης, ο Πέισλι ο πρώτος προπονητής που κέρδιζε τη διοργάνωση για τρίτη φορά, η Αγγλία ήταν αυτοκρατορική, καθώς για πέντε σερί χρόνια ομάδες της κέρδιζαν την κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση.
Η Λίβερπουλ θα κέρδιζε άλλα δύο κύπελλα, το ’84 στον τελικό της Ρώμης, όπου ο Κένεντι θα βάλει το τελευταίο πέναλτι στη Ρόμα και το ’05, στον επικότερο τελικό όλων των εποχών, κόντρα στη Μίλαν.
Απόψε, Ρεάλ και Λίβερπουλ παίζουν ξανά για το ίδιο έπαθλο. Εκείνο που μόλις η Λίβερπουλ γύρισε στο Μέρσεϊ, το 1981, ο αρχηγός Φιλ Τόμπσον το έβαλε για ένα βράδυ πίσω από τη μπάρα του Falcon, του αγαπημένου του μπαρ, πίνοντας (χλιαρή πιθανώς) μπύρα, μέσα από αυτό, με την παρέα του. Γιατί έτσι γίνονταν τότε τα πράγματα...