![[300,399] Ψιχάλες](https://openweathermap.org/img/wn/03d@2x.png)
Το Αθηναϊκό Πρακτορείο φιλοξενεί άρθρο για το Κεράσοβο και τις… πίτες του: «Πίσω απο το τραπέζι οι γυναικες που τις δημιούργησαν: Η Μάχη, η Πελαγία, η Αρχοντούλα, η Ελένη, η Σταυρούλα, η Μαριγούλα, η Γιαννούλα, η Ουρανία, η Φωτεινή, η Ανθούλα, η Ιφιγένεια, η Αλεξάνδρα, η Χριστίνα, η Μαρία, η Γιάννα, η Τζένη και άλλες πολλές Κερασοβίτισσες που έβαλαν όλη την τέχνη τους για να παρουσιάσουν παραδοσιακές πίτες του χωριού, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων ‘Κερασοβίτικα 2019’».
«Αναπόσπαστο κομμάτι της ηπειρώτικης κουζίνας, βασικό έδεσμα της κουζίνας μας, οι κερασοβίτικες πίτες είναι γευστικά αριστουργήματα που με απλά και λιτά υλικά συνδυάζουν τη σοφία της μαγειρικής οικονομίας με την υψηλή γαστρονομία» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Κερασοβίτισσα φιλόλογος Μαίρη Κωτούλα. «Καθημερινές ή γιορτινές, απλές και πολύπλοκες, αλμυρές ή γλυκές, με φύλλο ή χωρίς, γεμισμένες με κάθε λογής υλικά στους ξυλόφουρνους της Ηπείρου έχουν καταγραφεί περισσότερα από 200 διαφορετικά είδη πίτας. Πίτες για κάθε μέρα, πίτες για ειδικές περιστάσεις, του λεπτού ή μπελαλίδικες. Το ξεχωριστό στην Κερασοβίτικη πίτα είναι ότι συνήθως έχει πολύ δουλειά. Η αλευρόπιτα για παράδειγμα, γίνεται με οκτώ φύλλα χυλού στη γάστρα, προσθέτει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Ελένη Σιάφη, πρόεδρος της Αδελφότητας Κερασοβιτών Αθήνας που μαζί με την Αδελφότητα Κερασοβιτών Κιάτου οργάνωσαν τη «Γιορτή της Πίτας».
Όπως λέει η Μαίρη Κωτούλα στο ΑΠΕ-ΜΠΕ «οι ηπειρώτικες πίτες αποτελούν ένα σημαντικό δείγμα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Στολίζουν πάντα το τραπέζι στις πιο σημαντικές στιγμές των οικογενειών. Σε μέρες γιορτής έφτιαχναν καρυδόπιτα ή κλωστό και κάποιες φορές με σκέτη ζάχαρη. Την Πρωτοχρονιά ιδιαίτερη θέση στο γιορτινό τραπέζι είχε η κρεατόπιτα, η βασίλισσα της πίτας, φτιαγμένη με ψημένα στη γάστρα πέτουρα.
Παλιότερα, στα δύσκολα χρόνια των παππούδων μας, όταν υπήρχε έλλειψη μαγειρικών σκευών αλλά και ελαιολάδου, οι Κερασοβίτισσες έφτιαχναν την πίτα στην μπόντζα: Έφερναν κοκκινόχωμα από τα Ξυλουράκια και με ζεστό νερό το έκαναν πηλό, έφτιαχναν δηλαδή ένα είδος πυρίμαχου ταψιού που το έκαιγαν στα κάρβουνα. Εκεί ψηνόταν η πίτα χωρίς λάδι με χοντρό κόθαρο για να μπορέσει να χορτάσει όλη η οικογένεια».
Πηγή: ΑΠΕ
