Παναγιώτης Αραβαντινός: όταν δεν υπήρχε η Wikipedia

Ο Παναγιώτης Αραβαντινός έχει υπογράψει σχεδόν κάθε πληροφορία για τα Γιάννενα και την Ήπειρο, τον 19ο αιώνα.

Έζησε σε ένα σπίτι που βρισκόταν στη σημερινή οδό Αραβαντινού, στις παρυφές του ιστορικού κέντρου της πόλης των Ιωαννίνων.

Γεννήθηκε το 1811 στην Πάργα και έφυγε από εκεί πριν κλείσει τα 10 του χρόνια, όταν οι Άγγλοι πούλησαν την περιοχή στον Αλή Πασά. Ο πατέρας του, ναυτικός με καταγωγή από την Κεφαλλονιά, μετακόμισε απέναντι, στους Παξούς και μετά στην Κέρκυρα.

Ο Αραβαντινός ήταν από μικρός φιλομαθής και αεικίνητος. Σε πολύ μικρή ηλικία μπάρκαρε με τον πατέρα του και όταν αυτός έχασε το πλοίο του, ο Άραβαντινός έστησε το δικό του σχολείο, σε ηλικία μόλις 15 ετών.

Υπήρξε μαθητής του Νεόφυτου Βάμβα από τον οποίο κληρονόμησε το λεξικογραφικό πάθος και έμαθε ξένες γλώσσες.

Ο «Θεσπρωτός» όπως ήταν γνωστός, εγκαταστάθηκε στα Γιάννενα το 1832, για να διευθύνει το Ελληνικό Σχολείο και αργότερα, τη Ζωσιμαία.

Παντρεύτηκε την κόρη του Δεσίλ Πάντζα, προκρίτου της Πάργας και μαζί, απέκτησαν τέσσερις γιους: τον Σπύρο που χρημάτισε υπουργός Δικαιοσύνης σε μια από τις πολλές κυβερνήσεις του Θοδωρή Δηλιγιάννη, τον Κώστα, που διετέλεσε πρόεδρος του Χρηματιστηρίου Αθηνών και βουλευτής Αττικοβοιωτίας, τον Τάσο, καθηγητή της Ιατρικής σχολής και τον Περικλή, ο οποίος ήταν μια ιστορία από μόνος του: εγκατέλειψε τις διπλωματικές σπουδές για να πολεμήσει με τον παργινό οπλαρχηγό Γάκη Ζήκο, ήρθε σε ρήξη με την οικογένειά του και τελικά, έφυγε αρχικά στην Ιταλία και μετά στο Παρίσι. Ακολούθησε καριέρα βαρύτονου τραγουδιστή, παίρνοντας το ψευδώνυμο «Έλλην Άραμις».

Πίσω στον πατέρα Αραβαντινό, ο οποίοε κατέγραφε κάθε κοινωνική, φυλετική, λαογραφική, ανθρωπολογική λεπτομέρεια στην περιοχή της Ηπείρου. Τα ταξίδια του ως έμπορος πλέον, από το 1845 και μετά, διεύρυναν ακόμα περισσότερο το πεδίο έρευνάς του. Σε αυτόν ανήκει το λεξικό με τις 3.000 λέξεις με τις «γνησίως Ηπειρώτιδας» λέξεις, το οποίο θα εκδώσει ο γιος του Κώστας, αργότερα.

Επίσης, δικό του έργο είναι η καταγραφή 463 βιογραφιών ελλήνων λογίων της εποχής του και νωρίτερα, καθώς και η τρίτομη "Περιγραφή της Ηπείρου". 

Πέθανε στις 19 Δεκεμβρίου του 1870 στα Γιάννενα και τάφηκε στο Αρχιμανδρειό.