Όταν στα θερινά σινεμά ξεπάγιαζαν

Κάθε καλοκαίρι, τα τελευταία χρόνια, το θερινό σινεμά επιστρέφει στην πόλη με τη συμβολή κυρίως του Πνευματικού Κέντρου του δήμου Ιωαννιτών, ως ένας εναλλακτικός τρόπος διασκέδασης αλλά και ως ένας φόρος τιμής στη νοσταλγία του παρελθόντος. Ενός παρελθόντος, βέβαια, που δεν είχε πάντα αγιόκλημα και γιασεμιά. Το αντίθετο, μάλιστα, οι συνθήκες ήταν αρκετά αντίξοες. Ας κάνουμε λοιπόν μια αναδρομή στο παρελθόν, και συγκεκριμένα στα χρόνια του μεσοπολέμου, όταν και τα σινεμά ήταν αναγκαστικά «θερινά». Είναι οι εποχές που οι κλειστοί κατάλληλοι χώροι στα Γιάννενα κάθε άλλο παρά πολλοί είναι.

Ο πρώτος κινηματογράφος στα Γιάννενα καταγράφεται εν έτει 1916.Το όνομά του ήταν «Έδισσων» προς τιμή του εφευρέτη Έντισον («’Όλοι απόψε εις του Έδισσων. Μη χάσητε την ευκαιρίαν’. Ταχυδρόμος των Ιωαννίνων 6.3.1916»). Το 1923, ο «Έδισσων», που παραμένει το μοναδικό σινεμά της πόλης, μεταφέρεται σε χώρο δίπλα απόκαφενείο «Αβέρωφ» απέναντι από το σημερινό «Διεθνές», με τη διεύθυνση τότε του καφενείου να κατηγορείται από τον Δήμο για κατάληψη δημοτικού χώρου.

Το καλοκαίρι του 1926 εμφανίζονται και οι θερινοί κινηματογράφοι «Αίγλη» και «Αύρα» που φιλοξενούνται σε εξοχικά κέντρα –η «Αίγλη» βρισκόταν απέναντι από το Δικαστικό Μέγαρο και η «Αύρα» στην κεντρική πλατεία. Το 1931, στο περιοδικό πανελλαδικής κυκλοφορίας «Κινηματογραφικός Αστήρ» καταγράφονται τα εξής σινεμά: Αύρα, Ευστρατιάδη, Ούφα Παλάς, Πάνθεον, Πάνθεον Μώλου. Το «Ούφα Παλάς» φιλοξενείται κι αυτό σε εξοχικό κέντρο με το όνομα «Παράδεισος», εκεί που βρίσκεται σήμερα η Τράπεζα της Ελλάδας. Το «Πάνθεον» λειτουργεί στο εξοχικό του Κουραμπά. Ο ίδιος επιχειρηματίας έχει και το «Πάνθεον» στον Μώλο. Το σινεμά του Ευστρατιάδη (στη σημερινή στοά Ορφέα) είναι και χειμερινό. 

Αρχές Οκτωβρίου του 1931, το κάθε σινεμά προβάλλει την ταινία του. Όλες οι ταινίες διακόπτονται λόγω ψύχους (με εξαίρεση την ταινία στον χειμερινό κινηματογράφο του Ευστρατιάδη). Το «θερινό» σινεμά δεν αντέχει το κρύο και την κακοκαιρία και οι συνέπειες έρχονται. Προς τα τέλη της ίδιας χρονιάς, το «Ούφα Παλάς» κλείνει με τους ιδιοκτήτες να μην βρίσκουν κατάλληλο κλειστό χώρο. Ο «Κινηματογραφικός Αστήρ» σημειώνει: «Προεβλήθη και ένα ακόμη ωραίον έργον ‘Η τελευταία διαταγή’, δυστυχώς με ολίγους θεατάς λόγω της ψύχρας και έκλεισε τας πύλας του. Κατόπιν ματαίων προσπαθειών προς ανεύρεσιν καταλλήλου χειμερινής αιθούσης διά την εγκατάστασιν κινηματογράφου, ανεχώρησαν οι διευθυνταί του ανωτέρου κινηματογράφου δι’ Αίγιον και ούτω η πόλις μας θα διατηρήση μόνον μίαν ωραίαν ανάμνησιν του ομιλούντος». Το σινεμά «Ούφα Παλάς» ήταν αυτό που πρόβαλε τον Ιούνιο του 1931 την πρώτη ομιλούσα ταινία, την οπερέτα «Τα χείλη σου είναι μελωδία».

Δύο τρία χρόνια αργότερα, ο χάρτης των θερινών σινεμά στην πόλη αλλάζει. Συναντάμε το «Πάνθεον» στον Κουραμπά, την «Γκλόρια» στο εξοχικό κέντρο «Μαλάμειον» (εκεί που είναι σήμερα το κτίριο της Περιφέρειας –στη συνέχεια μετακόμισε απέναντι) και την «Τιτάνια» απέναντι από το σημερινό Δικαστικό Μέγαρο. Υπάρχει δε μόνο ένα χειμερινό σινεμά, η «Τιτάνια» που εγκαθίσταται στο κινηματοθέατρο του Ευστρατιάδη, στη στοά Ορφέα (μεταπολεμικά η «Τιτάνια» μετακομίζει απέναντι από το Ρολόι και ανοίγει ο «Ορφέας»). Είναι και το μόνο σινεμά από τα γνωστά εκείνης της εποχής που θα απομείνει μέχρι την έναρξη του β’ παγκοσμίου πολέμου. Το 1940 εμφανίζεται και ο «Έσπερος». Αλλά αυτή είναι μια άλλη ρετρό ιστορία…

(Η φωτογραφία του κειμένου βρίσκεται, μεταξύ άλλων, στο αρχείο του Θωμά Ζυγκόπουλου)