Όταν το ποδόσφαιρο ήταν «αληθινή πληγή» για τα Γιάννενα

Σήμερα ξεκινάει και πάλι η πρώτη κατηγορία του (πολύπαθου) ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου, δυστυχώς χωρίς τον ΠΑΣ Γιάννινα που θα αναζητήσει την τύχη του στη β’ κατηγορία (ή superleague 2…).

H πόλη ωστόσο είχε πάντα εγγενή και συχνά περιπετειώδη σχέση με το δημοφιλέστερο των ομαδικών αθλημάτων, στο πέρασμα των χρόνων.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’30, τα Γιάννενα είχαν αρχίσει ήδη να δημιουργούν τη μακρά ποδοσφαιρική τους παράδοση και οι ποδοσφαιρικοί αγώνες ήταν κανονικά κοινωνικά γεγονότα.

Ένα ματς στη Βήσσανη για παράδειγμα, με αντίπαλες την ομάδα του χωριού και αυτή του γειτονικού Βασιλικού, στις 13 Σεπτεμβρίου του 1929, ήταν ικανός λόγος για πλήρη περιγραφή του αγώνα στον «Ηπειρωτικό Αγώνα», μια μέρα μετά.

Στις 10 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, στην «πλατεία Στρατώνων», στα Λιθαρίτσια δηλαδή, η ομάδα του Πύρρου αντιμετώπισε την αντίστοιχη της 8ης Μεραρχίας και τη νίκησε με 3-1.

Αυτό το ματς ήταν και εκείνο που έβαλε το ποδόσφαιρο στο θεσμικό «πλάνο» της πόλης, καθώς τον αγώνα παρακολούθησαν όλες οι αρχές των Ιωαννίνων και θεωρήθηκε ένα σημαντικό αθλητικό, αλλά και κοσμικό γεγονός για την εποχή.

Δεν ήταν όμως όλοι θετικοί στο αναπτυσσόμενης δημοφιλίας σπορ.

Ο Χρήστος Χριστοβασίλης, πολυσχιδής αλλά και εξαιρετικά οπισθοδρομικός τύπος, ζητούσε την… παρέμβαση της αστυνομίας, κατά των αυτοσχέδιων ποδοσφαιρικών αγώνων.

Έγραφε δηλαδή, στην «Ελευθερία», την εφημερίδα του:

«Αληθινή πληγή τής πόλεώς μας κατάντησαν διάφοροι μαθηταί τών γυμνασίων καί ιδίως τών κατωτέρων τάξεων, παίζοντες τό ποδόσφαιρον άνά τάς πολυσυχνάστους όδούς. κι έκεΐ, πού διέρχεται κανείς αμέριμνος, δέχεται κατάστηθα ή κατάμουτρα τήν τεραστία σφαίρα... Δέν υπάρχουν μέρη απόκεντρα καί ανοιχτά στά Γιάννινα νά παίζουν οί μικροί αυτοί τύραννοι χωρίς νά ενοχλούν τόν κόσμο» έγραφε ο Χριστοβασίλης, ενδεχομένως μετά από στραβοκλωτσιά που κατέληξε σε… λάθος στόχο (δηλαδή επάνω του ή σε κάποιον διαμαρτυρόμενο αναγνώστη), τον Απρίλιο του 1930.

Πιστός στο αυστηρό του ύφος, ζητούσε να επέμβει η αστυνομία…

Ωστόσο, μάλλον δεν απηχούσε το πλειοψηφικό αίσθημα για το ποδόσφαιρο...

*Φωτογραφία: Οι στρατώνες στα Λιθαρίτσια τη δεκαετία του '20 (Γ. Πανταζίδης)