Όταν πήγαιναν στα «Βρωμονέρια»

Έτος 1914: Μια καταχώρηση στον τοπικό Τύπο των Ιωαννίνων διαφημίζει τα «Βρωμονέρια», ιαματικές πηγές στην Κόνιτσα.

Τα «Βρωμονέρια», που προφανώς οφείλουν την ονομασία τους στις θειούχες πηγές, βρίσκονταν στην Πυξαριά (παλιά ονομασία Μπιλθούκι), δίπλα στον ποταμό Σαραντάπορο, και αποτελούσαν τον προορισμό για πολλούς Γιαννιώτες και μη που ήθελαν να θεραπευτούν «από ρευματισμούς, μητρικά, εκζέματα, χιονίστρες και διάφορα άλλα νοσήματα». Οι ιαματικές αυτές πηγές φέρεται ότι λειτουργούσαν από τα τέλη του 19^ου αιώνα, κατά την ύστερη οθωμανική περίοδο.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή εδώ:

Εν έτει 1914, πάντως, τη διεύθυνση των λουτρών είχαν αναλάβει ο Γεώργιος Κήτας και ο Βασίλειος Κοσμάς. Και όπως αναφερόταν στη διαφήμιση, «ένεκα δε της συρροής πολλού πλήθους η Διεύθυνσις έλαβε πάσαν φροντίδα και μέριμναν να καταστή η εν αυτοίς διαμονή λίαν ευχάριστος και άνετος, τελείως διαρρυθμισθέντα». Στα λουτρά, οι επισκέπτες μπορούσαν να βρουν «ηλιόλουστα δωμάτια με κλινοσκεπάσματα καινουργή», εστιατόριο, καφενείο, ακόμα και κουρείο.

Τη δεκαετία του ’20, διευθυντής των λουτρών «Βρωμονέρια» («Νέα Βρωμονέρια» πια) εμφανίζεται ο Γεώργιος Φίλιος –παππούς του πρώην δημάρχου Ιωαννίνων Φίλιππα Φίλιου. Ο Γεώργιος Φίλιος λειτουργούσε τα λουτρά για δύο δεκαετίες τουλάχιστον, με την επιχείρηση να έχει και ανταποκριτή στα Γιάννενα για την καλύτερη εξυπηρέτηση των επισκεπτών. Το 1930, από διαφήμιση του Τύπου, προκύπτει ότι οι υποδομές των λουτρών ανακαινίστηκαν –«νεόδμητον ξενοδοχείον ύπνου», «καινουργής και πλήρης επίπλωσης» και «νέαι εκατόν σιδηραί κλίναι». Το μεγάλο πρόβλημα όμως ήταν ένα και μοναδικό: Η πρόσβαση των λουόμενων

Οι επισκέπτες έφταναν μέχρι ένα σημείο με αυτοκίνητο και στη συνέχεια κατέφταναν τα υποζύγια για τη μεταφορά τους στα λουτρά «(Νέα) Βρωμονέρια».

Τις ίδιες δυσκολίες αντιμετώπιζαν και τα απέναντι θειούχα, επίσης, λουτρά, με τις ίδιες ιδιότητες, στην άλλη μεριά του Σαραντάπορου: τα λουτρά Καβασίλων. Σε διαφήμιση του 1930, η διεύθυνση «Π. Μπάσιου» και Σία σημείωνε ότι διέθετε ιδιόκτητα επιβατικά αυτοκίνητα (αλέ ρετούρ) μέχρι το χωριό Κουτσούφλιανη. Από και πέρα, οι επισκέπτες «θα αναμένωσιν τη μερίμνη της ζώα διά την μέχρι των λουτρών δίωρον απόστασιν άνευ ουδεμίας καθυστερήσεως». Καθόλου εύκολη διαδρομή.

Οι υποδομές στα «Βρωμονέρια» καταστράφηκαν κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και τα λουτρά αυτά δεν λειτούργησαν ποτέ ξανά.

Σε αντίθεση με τα λουτρά των Καβασίλων που κατάφεραν να φτάσουν μέχρι το σήμερα, αν και αυτά είχαν τις δικές τους περιπέτειες.

Οι σημερινές υποδομές των ιαματικών πηγών δεν είναι και οι καλύτερες. Τα τελευταία χρόνια, η Περιφέρεια Ηπείρου και ο Δήμος Κόνιτσας προσπαθούν να αναδείξουν τα θειούχα λουτρά των Καβασίλων και τα ατμόλουτρα του Αμαράντου, αλλά ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς… Τα λουτρά αυτά αναγνωρίστηκαν ως επίσημες ιαματικές πηγές το 2018.