Όταν οι αστυνομικοί στα Γιάννενα, πυροβολούσαν…

Τον Ιούλιο του 1934, 89 συναπτά έτη πριν, στα Γιάννενα σημειώνεται ένα περιστατικό που, για τα δεδομένα της εποχής, μπορεί και να μην φάνταζε υπερβολικό:

Αστυνομικοί (χωροφύλακες τότε δηλαδή…) συλλαμβάνουν έναν άνθρωπο για χρέη προς το Δημόσιο. Αυτός τους ξεφεύγει και εκείνοι τον κυνηγούν πυροβολώντας τον.

Η μη… υπερβολή, έγκειται στην εκτίμηση ότι την εποχή εκείνη είναι πολύ κοντινή η μνήμη και τα γεγονότα των ληστών, των απαγωγών και των λύτρων. Οι Κουμπαίοι είχαν απαγάγει δύο βουλευτές πριν από 4 μόλις χρόνια, οι Ρεντζαίοι είχαν εκτελεστεί μόλις 3, πριν.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά, εδώ:

Και πάλι όμως, η δι ασήμαντον ή έστω, «μη ταιριαστή» αφορμή, δημόσια σκοποβολή από όργανα της τάξης, δεν ήταν ανεκτή τότε.

Τους δύο χωροφύλακες περιλαβαίνει ο Χρήστος Χρηστοβασίλης, στο φύλλο της εφημερίδας του «Ελευθερίας», στις 19 Ιουλίου 1934:

«Ένας οφειλέτης του Δημοσίου, συλληφθείς υπό χωροφύλακος, εξέφυγε των χειρών αυτού, ο δε χωροφύλαξ ετέθη προς καταδίωξίν του, επικουρηθείς και παρά συναδέλφου του, αλλ’ ο δραπέτης οφειλέτης του Δημοσίου 1200 δραχμών έτρεχε καλύτερα από τους διώκτες του, και αυτοί για να μην τους διαφύγη η λεία επυροβόλησαν εναντίον του και παρ’ ολίγον να φονεύσουν τους αδελφούς Κράψη, οι οποίοι, νομίσαντες ότι ο διωκόμενος ήτο κάποιος φονεύς, τον συνέλαβαν και τον παρέδωσαν εις τους καταδιώκοντάς τον χωροφύλακας».

Ο Χριστοβασίλης όμως έχει και άλλα να πει. Το να πυροβολάς ανθρώπους αδιακρίτως και δι ασήμαντον αφορμή, ένα μοντέλο που δυστυχώς ακολουθεί τη σήμερον η αστυνομία, με τα περιστατικά να είναι πολλά και δυστυχώς, φονικά, δεν ήταν ανεκτό:

«Το πράγμα δεν είναι τόσον απλούν όσο φαίνεται. Οι τοιούτοι χωροφύλακες, οι οποίοι πυροβολούν έναν οφειλέτην του Δημοσίου, όπως θα επθροβολούσαν έναν φονέα ή έναν ληστοφυγόδικον, είναι δημόσιος κίνδυνος και πρέπει να φύγουν αμέσως από το Σώμα της Χωροφυλακής», γράφει.

Σήμερα, που η αστυνομία τραβάει ξανά όπλο «προληπτικά», αδιάκριτα και για ασήμαντες αφορμές, και σκοτώνει ακόμα και ανηλίκους, όπως συνέβη παλιότερα με τον Γρηγορόπουλο ή πιο πρόσφατα, με τους Σαμπάνη και Φραγκούλη, οι παραινέσεις του Χριστοβασίλη ενδεχομένως να αντιμετωπίζονταν σκαιά από την εξουσία. Οι πιστολέρο ένστολοι στην Ελλάδα του 21^ου αιώνα αντιμετωπίζονται με διαφορετικά μέτρα και σταθμά, μπορούν να απολαμβάνουν την ελευθερία τους ή λιγότερους περιορισμούς από άλλους παραβατικούς. Επίσης, μπορεί να λαμβάνουν και κάποιο έκτακτο επίδομα, για να συμπληρωθεί ο κάκιστος συμβολισμός.

Τι θα συνέστηνε άραγε σήμερα ο Χριστοβασίλης σε ανάλογες περιπτώσεις; Άγνωστο. Ο εκδότης και βουλευτής πάντως, μόνο προοδευτικός δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Το αντίθετο μάλιστα…