Ορέστεια: Όχι, δεν είναι απλώς μια παράσταση

Τι να γράψει κανείς για την «Ορέστεια» του Αισχύλου από το Εθνικό Θέατρο διά χειρός Θ. Τερζόπουλου που δεν έχει γραφεί από ανθρώπους του θεάτρου, από ανθρώπους που έχουν παρακολουθήσει από κοντά τη διαλεκτική και τις μεθόδους του πολιτικοποιημένου αυτού σκηνοθέτη;

Ας συμπυκνώσουμε τα πράγματα: Μια εξαιρετική παράσταση, απίστευτα δουλεμένη, με έναν πολυπληθή Χορό να αποτελεί τον απόλυτο πρωταγωνιστή. Ένας Χορός γεμάτος κίνηση να δρα τελετουργικά και να πάλλεται συνεχώς, σαν ένα σώμα. Με ένταση.

Μια Κλυταιμνήστρα της Σοφίας Χιλλ που εντυπωσίασε με την ερμηνεία της, με την κίνησή της και με τα φωνητικά της «παιχνίδια», που στρώνει ένα κόκκινο χαλί (με σώματα) για να καλωσορίσει τον άντρα της, τον Αγαμέμνονα –αυτό το κόκκινο χαλί που θα τον οδηγήσει στον θάνατό του. Μια Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ που συγκίνησε μεταξύ άλλων με ένα αραβικό μοιρολόι.

Ο εξαιρετικός φωτισμός και η μουσική ήρθαν να δέσουν απόλυτα με την παράσταση. Και κάτι σημαντικό. Ούτε μικρόφωνα ούτε «ψείρες». Ο ηθοποιός και η φωνή του. Κάτι που σπάνια συμβαίνει πια στις παραστάσεις αρχαίου δράματος. Και ένα σκηνικό λιτό, όπως και τα κοστούμια.

Όντας αυτός που είναι, ο Τερζόπουλος στο φινάλε κάνει τις ανατροπές του και περνάει από την αρχαία τραγωδία στις σύγχρονες τραγωδίες με έναν καταιγιστικό τρόπο: Welcome to the Νew World, της βίας και του πολέμου –τα «κόκκινα», αιματοβαμμένα, χαλιά της ανθρωπότητας- και της πορειας των δεικτών στα χρηματιστήρια.

Και ένας ηθοποιός μόνος στη σκηνή να μαζεύει τα ματωμένα σεντόνια και να γίνεται ένα κουβάρι…

Στο όνομα της δημοκρατίας… Ποια δημοκρατία;

Η παράσταση καταχειροκροτήθηκε από το κοινό που παραβρέθηκε στο αρχαίο θέατρο της Δωδώνης. Ένα γεμάτο θέατρο (με λίγες αποχωρήσεις να καταγράφονται, ενδεχομένως λόγω και της πολύωρης διάρκειας της παράστασης). Εκτός από τα χειροκροτήματα, και ο λόγος πολλών θεατών: «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» με δύο πανό να ανοίγονται στον χώρο.

Όσον αφορά τη διοργάνωση του 8^ου Φεστιβάλ Δωδώνης, όλα κύλησαν ομαλά. Δεν υπήρξαν προβλήματα, και η εξυπηρέτηση ήταν πολύ καλή. Μοναδική παραφωνία, τα κλαρίνα που ακούγονταν –λίγο πιο έντονα κάποιες στιγμές- από γειτονικό χωριό (μέρα γιορτής της Αγίας Παρασκευής η χτεσινή)…