Το όνομα ενός δοσιλόγου σε μνημείο, στην Πρέβεζα

Το 1942, η δοσιλογική κυβέρνηση Τσολάκογλου, προκειμένου να «κατευνάσει» τις τοπικές κοινωνίες για τις απώλειες και καταστροφές από τους κατακτητές, ναζί και στρατό της φασιστικής Ιταλίας, ξεκίνησε να απονέμει τιμητικά πολεμικούς σταυρούς.

Αυτή ήταν μια διαδικασία που οι περισσότερες πόλεις φρόντισαν κατόπιν να… ξεχάσουν, όχι φυσικά απεμπολώντας το ιστορικό τους παρελθόν και τις θυσίες και τραγωδίες που πέρασαν, αλλά γιατί ακριβώς η «τιμή» προερχόταν από μια κατοχική κυβέρνηση συνεργατών των ναζί και των δυνάμεων κατοχής και συγκεκριμένα, έφερε την υπογραφή του δωσίλογου υπουργού Άμυνας, Γιώργου Μπάκου.

Τις τελευταίες μέρες, το όνομα του Μπάκου, ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν από τους λίγους δωσίλογους που τιμωρήθηκαν με την εσχάτη των ποινών για τη δράση του (καθότι μεγάλος αριθμός συνεργάστηκε και στελέχωσε κυβερνήσεις αργότερα…), βρίσκεται σε μια αναθηματική προτομή στην Πρέβεζα, στο λιμάνι, κοντά στο δημαρχείο.

Πρόκειται για ένα μνημείο για τους κατοίκους της Πρέβεζας που σκοτώθηκαν κατά τους βομβαρδισμούς από τις ιταλικές δυνάμεις. Είναι μια πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου «Πρέβεζα», ενώ φέρει και την «υπογραφή» του Δήμου Πρέβεζας. Φέρεται δε να έχει έγκριση από τις αρμόδιες επιτροπές, από προηγούμενη δημοτική περίοδο.

Γιατί όμως ένα μνημείο να «επαναφέρει» την υπογραφή ενός ανθρώπου που ήταν ταγμένος αναφανδόν με τους ναζί και δεν είχε καν σχέση με την Πρέβεζα; (ο Μπάκος ήταν από τη Μάνη). Γιατί να αναγνωριστεί με αυτό τον τρόπο, μια προσχηματική τιμή μιας περιόδου του ελληνικού κράτους που για χρόνια είχε απονομιμοποιηθεί; Ο Μπάκος ήταν τόσο υπέρ της ναζιστικής Γερμανίας, που προσπάθησε ανεπιτυχώς να δημιουργήσει την «Κυανόλευκη Μεραρχία», ένα ελληνικό σώμα που θα πολεμούσε με τα SS στο ανατολικό μέτωπο, κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Ανεπιτυχώς, γιατί η πλειοψηφία του ελληνικού λαού στελέχωνε αντιστασιακές ομάδες… Ο Μπάκος συνελήφθη στα Δεκεμβριανά από τον ΕΛΑΣ και εκτελέστηκε, μετά από σύντομη δίκη, στην Στεφάνη, στη Βοιωτία.

Η ατυχής επιλογή «μεγεθύνεται» από το γεγονός ότι το ίδιο το παράσημο έχει αλλάξει δις από τότε, με την πρόσφατη εκδοχή του, από το 2003. Χωρίς... στέμματα, για προφανείς λόγους.

Η τοποθέτηση του μνημείου προκαλεί ήδη αντιδράσεις. 

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πρέβεζας στην ανακοίνωσή της, αναφέρει μεταξύ άλλων: «Η μνήμη του λαού μπορεί και πρέπει να διαφυλάττει την αλήθεια. Και αυτό τους τρομάζει… Όλα έχουν τους συμβολισμούς τους.  Δεν είναι τυχαίο που ο δήμος Πρέβεζας δεν έβγαλε ούτε μια ανακοίνωση καταδίκης της Χρυσής Αυγής (όπως είχε προταθεί στο δημοτικό συμβούλιο)…».

Καταγγέλλει τη δημοτική αρχή Πρέβεζας, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι «όλοι/ες θυμόμαστε τις πρόσφατες ρατσιστικές αναρτήσεις στο διαδίκτυο άλλου αντιδημάρχου τη δόξα του οποίου μάλλον ζήλεψε ο  αντιδήμαρχος που υμνείται από τον εν λόγω ‘πολιτιστικό’ σύλλογο για την τοποθέτηση του μνημείου.Εκτός από υπηρέτες επιχειρηματικών συμφερόντων που θέλουν να ισχυροποιήσουν την εξουσία τους στη πόλη , εκτός από εντολοδόχοι της κυβέρνησης που ρημάζει το λαό  κρατούν δίαυλο επικοινωνίας με τον φασισμό-εθνικισμό παρουσιάζοντας φαρδιά πλατιά την υπογραφή ενός συνεργάτη της κατοχικής κυβέρνησης των Γερμανών ως ‘ύψιστη τιμή’ για το λαό της πόλης».

 Συμπληρώνει ακόμα ότι «η ακροδεξιά αυτή στροφή και εδώ και στην Ευρώπη δεν έρχεται από το παρελθόν αλλά είναι ανάγκη του καπιταλισμού της εποχής μας,  του μέλλοντος που μας ετοιμάζουν, της βίαιης πολιτικής του πολέμου και της λιτότητας για να ξεπεράσουν τη βαθιά τους κρίση.

Σε αυτό βάζουν το λιθαράκι τους ο δήμος Πρέβεζας αλλά και διάφοροι υμνητές της φασιστικής αντίληψης του ‘πραγματικού Πρεβεζάνου’» και καταλήγει: «Όλα αυτά γίνονται στο έδαφος της ιδεολογικής ισοπέδωσης, της άγνοιας,  ωχαδερφισμού και του απόλυτου συμβιβασμού της επίσημης ‘αριστεράς’, της υποταγής και της διάλυσης του συνδικαλιστικού κινήματος, με οργανωμένο σχέδιο από τη δεξιά-ακροδεξιά μέχρι και το τελευταίο χώρο δουλειάς-γειτονιά – χωριό».