Οι Floyd στο σινεμά

To 1972 oι Pink Floyd ήταν ήδη πολύ υπολογίσιμη μουσική δύναμη.

 Μεταξύ άλλων, είχαν γράψει 2,5 σάουντρακ για ταινίες του Μπαρμπέτ Σρέντερ και του Μικελάντζελο Αντονιόνι.

Ο Σρέντερ είχε πάθει μια μικρή ψύχωση με τους Floyd, οπότε τους ζήτησε να συμμετάσχουν μουσικά στο καινούργιο του, εκείνη την εποχή, φιλμ, το La Vallée με τους Μπουλ Οζιέ και Ζαν Πιερ Καλφόν. Η ταινία ήταν επηρεασμένη από την αναδυόμενη ανθρωπολογική αναζήτηση της εποχής και λαμβάνει χώρα στη Νέα Γουινέα, όπου μια ομάδα ερευνητών πέφτει πάνω σε μια απομονωμένη φυλή.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά, εδώ:

Οι Floyd λοιπόν κλήθηκαν να γράψουν τη μουσική, βλέποντας ένα rough cut της ταινίας. Στην αρχή, έγραψαν μόνο μουσική επένδυση, προοδευτικά όμως ολοκλήρωσαν κανονικά κομμάτια. Σημειωτέον ότι ήδη είχαν αρχίσει να δουλεύουν το Dark Side of the Moon. Αυτό φαινόταν εν μέρει στον δίσκο, που έμοιαζε λίγο με προοίμιο.

Το εξώφυλλο έφτιαξε ο Στορμ Θόργκερσον (ο τύπος που έφτιαξε το πρίσμα στο DSotM) και ο Όμπρι Πάουελ. Ο δε τίτλος προέρχεται από την αναζήτηση ενός συγκεκριμένου σημείου που είναι «θολό» στο μοναδικό χάρτη της περιοχής και είναι μια μικρή αλληγορία για την αναζήτηση του παραδείσου.

Ο δίσκος είχε και μια μικρή επιτυχία, το Free Four, που ακούστηκε ιδιαίτερα στις ΗΠΑ. Η μπάντα μοιράζεται τα φωνητικά (όχι ο Μέισον…) και ο δίσκος, όπως και η ταινία, είναι περισσότερο για ρέκτες, παρά για γενική κατανάλωση. Γενικώς, οι ταινίες του Σρέντερ εκείνη την περίοδο δεν ήταν ιδιαίτερα αποδεκτές από τους κριτικούς. Πολλά πράγματα αργότερα, άλλαξαν όμως.