Οι απίστευτες μέρες που ζούμε

Πριν από μερικά χρόνια, όταν η κρίση στην Ελλάδα ήταν ακόμα νέα, «ανακαλύφθηκε» το μεγάλο σύνθημα που είναι γραμμένο στην «πλάτη» του κτιρίου του παλιού πανεπιστημίου στη Δομπόλη, από την πλευρά των παλιών γραμματειών: «Ζούμε μέρες απίστευτες».

Σήμερα, μια γιαννιώτικη μπάντα, η πιο σημαντική δεδομένων των πραγμάτων που κάνει, παίζει και λέει ετούτη τη χρονική συγκυρία, οι Villagers of Ioannina City, θυμίζουν αυτό το σύνθημα όπου πάνε.

Το ίδιο έκαναν το Σάββατο το βράδυ στο Stage, που το γέμισαν μέχρι εκεί που δεν έπαιρνε. Το κοινό της πόλης, τους υποδέχθηκε με τιμές φίλων που είναι περήφανοι-ες για τους φίλους τους. Τις σωστές τιμές δηλαδή.

Τη συναυλία άνοιξαν οι ΟΧΤΩΜΗΔΕΝ, μια μπάντα από τα Γιάννενα, που μπορείτε να την ακούσετε εδώ.

Οι VIC ανταπέδωσαν. Με πλήρες lineup (πλήκτρα, δεύτερη κιθάρα) που οριακά χώρεσε στο…stage του Stage, με κυρίως σώμα το Age of Aquarius αλλά και τις απαραίτητες επιστροφές, με τον πιο «γεμάτο» ήχο που είχαν ποτέ, οι Villagers γέμισαν ένα δίωρο και κάτι.

Επίσης, μαζί τους έφεραν και τα τρομερά visuals που τους συνοδεύουν στα φετινά τους live, μια δουλειά που δεν έχει μόνο υποβλητικό ρόλο, συνοδεύοντας τη μπάντα στις συναυλίες, αλλά είναι εξαιρετική και εικαστικά.

Στην πλατεία και τον εξώστη, το κοινό ανταποκρίθηκε «μάχιμα» στα καλέσματα της σκηνής. Τα «καύσιμα» ήταν οι συνθέσεις καθαυτές, που έχουν πάει ακόμα πιο μακριά τη μουσική ταυτότητα της μπάντας, η ξεσηκωτική σκηνική παρουσία και η ουσία των πραγμάτων: Οι VIC όταν διασκεύασαν το «Τούτοι οι μπάτσοι που ‘ρθαν τώρα» του Γιαννάκη Ιωαννίδη, δεν το έκαναν τυχαία. Ούτε έγραψαν τυχαία το For the Innocent.  Μπορεί στα Γιάννενα να είναι οι γνωστοί μας, οι γείτονες στους Τούρκικους καφενέδες και στα Ζευγάρια, αλλά είναι και κάτι άλλο που πλέον, με την αναγνωρισιμότητά τους, μεγεθύνεται: ένα συγκρότημα που λέει τα πράγματα αλλιώς, σε μέρες που είναι όντως απίστευτες και αυτό το «αλλιώς» είναι αναγκαίο.

Στις πιο ωραίες στιγμές της συναυλίας ήταν και το εξόδιο: Το συγκρότημα ανέβασε τον Γιάννη Χαλδούπη, παλιό συνοδοιπόρο τους, ο οποίος θύμισε ότι στην Ήπειρο (και παντού), δεν παίζουμε με τη φύση και οδήγησε με το κλαρίνο του τη μπάντα και όλο το Stage στην εκτόξευση, με το «Κρασί», τη διασκευή που ήταν και η πρώτη τους κυκλοφορία, πριν δέκα χρόνια παρά ένα μήνα…