Ο «σοφός στρατηγός» στα Πλατανάκια

Μια πλατεία πέρα από την Καλούτσιανη, στα Πλατανάκια, έχει το όνομα ενός αντιστράτηγου.

Ο Κωνσταντίνος Σαπουντζάκης ήταν στρατιωτικός, γιος στρατιωτικού, καταγόμενος από φιλοβασιλική οικογένεια του Ρεθύμνου.

Αποφοίτησε το 1865 από τη σχολή Ευελπίδων, αργότερα μετεκπαιδεύτηκε στο εξωτερικό και επιστρέφοντας στην Ελλάδα, αφού είχε πάρει το βάπτισμα του πυρός νωρίτερα, στο πλάι του πατέρα του, στην Κρητική Επανάσταση, έγινε καθηγητής στην Ευελπίδων.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά, εδώ:

Βρέθηκε στη βασιλική αυλή, καθώς ήταν καθηγητής του διαδόχου Κωνσταντίνου και αργότερα, επιτελάρχης του. Θεωρήθηκε ως ένας από τους πιο μορφωμένους και καταρτισμένους στρατιωτικούς της εποχής.

Το 1897 ο Σαπουντζάκης χρεώθηκε ένα μέρος της ευθύνης για την ήττα του ελληνικού στρατού. Τον αντικατέστησε στην εμπιστοσύνη του βασιλιά ο Κωνσταντίνος Σμόλενιτς ή Σμολένσκη, ο γαμπρός της οικογένειας Μελά και λαϊκός ήρωας εκείνη την εποχή. Ο βασιλιάς τον διόρισε διοικητή της 1^ης Μεραρχίας, προβιβάζοντας τον σε υποστράτηγο.

Τέσσερα χρόνια αργότερα επανήλθε στην πρώτη γραμμή διοίκησης. Έγινε ο πρώτος αρχηγός ΓΕΣ, από τη σύσταση του επιτελείου.

Το 1912 ο Σαπουντζάκης ήταν στην Ήπειρο, διευθύνοντας τις στρατιωτικές επιχειρήσεις ως αρχηγός του στρατού.

Ο Γεώργιος Βεντήρης γράφει το 1931 στο Ελεύθερον Βήμα:

«Οι κίνδυνοι της στρατιωτικής σοφίας-ο Σαπουντζάκης καθαιρείται». Πρόκειται για την αντικατάσταση του Σαπουντζάκη από τον ίδιο τον βασιλιά Κωνσταντίνο στην αρχηγία του στρατού και τη δεύτερη φορά κατά την οποία του χρεώθηκε «στρατιωτικό κόστος».

Ο Βεντήρης, στην εξιστόρηση της απελευθέρωσης των Ιωαννίνων αναφέρει μεταξύ άλλων: «Ο αρχηγεύων εις την Ήπειρο Κωνσταντίνος Σαπουντζάκης ανήκει εις τους εξόχους Έλληνας του καιρού του». Αντίστοιχο εγκώμιο είχε πλέξει για τον Σαπουντζάκη το 1897 ο μετέπειτα δικτάτορας Μεταξάς, λέγοντας ότι «μεγίστη ασυνεσία υπήρξεν η αντικατάστασίς του και θα χάση ο στρατός εκ της ελλείψεώς του».

Πίσω στο ’31 και στα γραπτά του Βεντήρη: «Αλλ’ ο Σαπουντζάκης εστερείτο της πρώτης ιδιότητος ενός στρατηγού: Δεν είχεν αποφασιστικότητα και επιμονήν. Ηδύνατο να σκέπτεται και όχι να ενεργή».

Σύμφωνα με τον Βεντήρη, ο Κωνσταντίνος «όστις έβρισκε κατόπιν αστόχους τας επιθετικάς ενέργειας του Σαπουντζάκη, τας επροκάλεσεν εν μέρει, ζητών από την κυβέρνησιν να ωθήση την ηπειρωτικήν μεραρχίαν κατά των Ιωαννίνων».

Ο Σαπουντζάκης, μέχρι το 1929, διεύθυνε το Μετοχικό Ταμείο Στρατού, το οποίο δημιούργησε ένας άλλος στρατιωτικός, ο Σπυρομήλιος, ο οποίος έχει δώσει το όνομά του επίσης σε δρόμο των Ιωαννίνων.

Ο Σαπουντζάκης πέθανε το 1931.