Ο ρόλος του κράτους δεν είναι η προστασία της δημόσιας υγείας;

Του Κώστα Κυρίτση

Η χώρα έχει περάσει πολλές περιόδους διχασμού, με τα αποτελέσματα να είναι καταστροφικά. Δεν είμαι ούτε της διχαστικής ρητορικής και ούτε του διχασμού της κοινωνίας αλλά..

Ίσως κάποιοι από απερισκεψία, από σκόπιμη άγνοια, προκαταλήψεις, ιδεοληψίες και συνωμοσιολογία αρνούνται να δουν την πραγματικότητα, αυτή των πάνω από 4 εκατομμυρίων θανάτων από τον covid-19 μέχρι σήμερα και έπεται συνέχεια.

Η άρνηση του εμβολιασμού προφανώς και είναι «δικαίωμα» του καθενός, με δεδομένο ότι ο κάθε ένας ορίζει το σώμα του αλλά από την άλλη πλευρά η κοινωνική και επαγγελματική του  ζωή εξ ορισμού είναι άμεσα συνδεδεμένη με το υπόλοιπο κομμάτι της κοινωνίας.

Συνεπώς, όσοι αρνούνται να εμβολιαστούν αρνούνται ταυτόχρονα  όχι μόνο να προστατεύσουν τον εαυτό τους (δικαίωμα τους) αλλά και να προστατέψουν την ίδια την κοινωνία. Γίνονται φορείς υπερμετάδοσης του ιού αλλά και της οποιαδήποτε μετάλλαξης του.

Αρκεί λοιπόν, μόνο το κράτος να απευθύνεται και να καλεί χωρίς υποχρεωτικότητα το ανεμβολίαστο τμήμα της κοινωνίας για να προστατευτεί τελικά η κοινωνία από την παραπάνω κατηγορία;

Έφερε τα ανάλογα  αποτελέσματα η μέχρι τώρα στρατηγική ή θα φέρει από εδώ και στο εξής, με τρόπους όπως ακόμη και αυτός της επιδότησης με προπληρωμένη κάρτα της νεολαίας;

Ρητορικά αρχικά τα ερωτήματα ωστόσο με απόλυτες απαντήσεις, όχι.

Ο ρόλος του κράτους θα πρέπει να είναι και φαντάζομαι πως έτσι είναι, να προστατέψει το σύνολο της κοινωνίας, τους πολίτες του από μεταδοτικές ασθένειες.

Θεωρώ ότι ένας άγνωστος ιός όπως ο covid-19 καθημερινά για την επιστημονική κοινότητα δίνει νέα δεδομένα ωστόσο έχει φτάσει σε ένα τέτοιο επίπεδο που πλέον αναλύεται σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό.

Οφείλει η κυβέρνηση να επιμείνει για λίγο ακόμη ίσως, να αλλάξει στρατηγική, να αφήσει πίσω της τα λάθη και τα επικοινωνιακά τεχνάσματα και «δραπετεύοντας» από το  όποιο πολιτικό κόστος να παρουσιάσει με απόλυτο επιστημονικό τρόπο στους πολίτες και τεκμηριωμένο λόγο όλα τα μέχρι τώρα  δεδομένα ακόμη και αυτά των ποσοστών των παρενεργειών του κάθε εμβολίου.

Να το πράξει η ίδια, μαζί με τους  επιστήμονες της επιτροπής και όχι με την επ’ αμοιβή συνδρομή τηλεοπτικών κεντρικών «αστέρων», οι οποίοι έχει αποδειχθεί και κατά το παρελθόν ότι έχουν δημιουργήσει αρνητικά προβλήματα με τον τρόπο που το κάνουν και μεγάλο τμήμα της κοινωνίας για τους δικού του λόγους το κάθε ένα δεν τους εμπιστεύεται.

Οι πολίτες ψήφισαν κυβέρνηση και όχι τους τηλεοπτικούς σταθμούς και τους «αστέρες» τους.

Ας ενεργήσει διαφορετικά, δεν υπάρχει πολύς χρόνος, ας συνομιλήσει με τα κόμματα της αντιπολίτευσης με καθαρά χαρτιά και ας αποφασίζουν στο τέλος αν και αυτή η προσπάθεια αποτύχει στην προστασία της δημόσιας υγείας μέσω της υποχρεωτικότητας.

Το  12.749  δεν είναι ένας αριθμός αλλά είναι ανθρώπινες ψυχές που άδικα έφυγαν, ας μην τον μεγαλώσουμε, ας μην υπάρξουν και άλλα δράματα στην ελληνική κοινωνία.