O Μέσι στα χέρια της Αργεντινής

Ο Λιονέλ Μέσι ήταν πολύ αποφασισμένος για να επιτρέψει στη Γαλλία να του χαλάσει την «έξοδο» από την εθνική Αργεντινής (που τελικά δεν έγινε).

Σε έναν από τους καλύτερους τελικούς όλων των εποχών –σε ένα από τα χειρότερα και παράξενα Μουντιάλ όλων των εποχών, για κοινωνικούς λόγους-, η Αργεντινή έκαμψε την πεισματάρα Γαλλία στα πέναλτι.

Μέχρι εκεί, μιλούσε ο Μέσι: Άνοιξε το σκορ με πέναλτι στο 23’ και ο ντι Μαρία, που είναι επίσης αμφίβολο αν θα προλάβει αλλο Μουντιάλ, διπλασίασε τα τέρματα της αλμπισελέστε, με ένα τέρμα που βγήκε από κομπίνα του Pro.

Η Αργεντινή γενικώς δεν αστειευόταν, Παρέδες, Οταμέντι, ντε Πολ, μακ Άλιστερ έτρεχαν κυριολεκτικά παντού (και βαρούσαν στο ψαχνό όταν ο Ραμπιό προσπαθούσε να φανεί ματσό).

Όλα αυτά μέχρι το 80’, όταν ο επόμενος διαστημικός ήρωας της μπάλας, ο 24χρονος Κιλιάν Εμπαπέ αποφάσισε ότι δεν θα λήξει το ματς έτσι εύκολα. Με δύο γκολ σε λιγότερο από δύο λεπτά, ισοφάρισε και πήγε το ματς στην παράταση.

Στο μεταξύ, άνετα θα μπορούσε μια από τις δύο ομάδες να πάρει τη νίκη, με αδιανόητες ευκαιρίες, στις οποίες «μιλούσαν» οι τερματοφύλακες, Μαρτίνες και Γιορίς.

Στην παράταση, ο Μέσι ήταν και πάλι εκεί: γκολ στο 108’ και οι μνήμες του ’86, σε έναν εξίσου μεγάλο τελικό, ξύπνησαν.

Στο 118’ όμως ο Εμπαπέ έγινε ένας από τους λίγους με χατ τρικ στον τελικό: σε ανόητο (όπως και της Γαλλίας) πέναλτι, πήρε τη μπάλα και ισοφάρισε. Μέχρι το τέλος, αμφότερες οι ομάδες έχασαν από μια τεράστια ευκαιρία.

Εκεί όμως ήταν ο Μαρτίνες: έπιασε ένα, «έβλεπε» το δεύτερο, ενώ οι της Αργεντινής (Μέσι, Ντιμπάλα, Παρέδες, Μονδιέλ) ευστοχούσαν και έστελναν την Αργεντινή στην κορυφή του κόσμου, με μια αίσθηση δικαίωσης.

Μακάρι βέβαια, μέρος της ίδιας δικαίωσης να αποδοθεί για τους εργάτες που έχασαν τη ζωή τους, για να ολοκληρωθεί ένα από τα πιο «βρώμικα» Μουντιάλ όλων των εποχών, που οι παρενέργειές του κλυδωνίζουν (και) το ευρωκοινοβούλιο…