Ο ξεπεσμός του πολιτικού λόγου

Το βίντεο με την ανταλλαγή απαράδεκτων εκφράσεων μεταξύ πολιτικών προσώπων κατά τη χτεσινή συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου κυκλοφορεί ευρέως.

Αλέκος Καχριμάνης και Σπύρος Ριζόπουλος αντάλλαξαν ύβρεις πεζοδρομίου, με τον αντιπεριφερειάρχη Άρτας Βασίλη Ψαθά να βάζει κι αυτός το «λιθαράκι» του. 

Ο «Τύπος Ιωαννίνων» επιλέγει να μην καταγράψει τα λόγια της «αντιπαράθεσης», επειδή η ουσία της υπόθεσης είναι πιο σημαντική από το ποιος είπε τι σε ποιον.

Κι αυτό επειδή το σκηνικό που «παίχτηκε» χτες, δεν είναι πρωτόγνωρο στην πολιτική σκηνή του τόπου. Τα τελευταία χρόνια, ο καταγγελθείς ξύλινος πολιτικός λόγος ή, στην καλύτερη περίπτωση, ο πολιτικός λόγος με επιχειρήματα έχει αντικατασταθεί από φρασεολογία καφενείου ή πεζοδρομίου, με τα πολιτικά πρόσωπα να «αξιοποιούν» την οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας και τα συναισθήματα ενός λαού που έχει θυμώσει, έχει κουραστεί και έχει ταλαιπωρηθεί, παραβλέποντας ότι ο ξεπεσμός του λόγου οδηγεί σε αμφισβήτηση των θεσμών και εντέλει και της ίδιας της δημοκρατίας.

Τα όσα γίνονται στο Περιφερειακό Συμβούλιο Ηπείρου αποτελούν έναν καθρέφτη των όσων βιώνουμε και σε κεντρικό επίπεδο.

Οι ατυχείς εκφράσεις δηλώνουν την παρουσία τους στο Περιφερειακό Συμβούλιο εδώ και μήνες. Μπορεί το χτεσινό σκηνικό να μοιάζει απίστευτο, αλλά, στις διάφορες συνεδριάσεις, ιδίως τους τελευταίους μήνες, έχουν ακουστεί κατά βάση πιο προσβλητικές εκφράσεις, με την επίκληση κάποιου ιδεολογικού άλλοθι.

Προφανώς, υπάρχουν και οι ιδιαιτερότητες στην Ήπειρο, οι οποίες ενισχύουν το περιεχόμενο της απαράδεκτης φρασεολογίας. Η περιφερειακή αρχή έχει δεχτεί αρκετή πίεση από την αντιπολίτευση για διάφορα θέματα, και ιδίως από τη «Λαϊκή Συσπείρωση», η οποία έχει γίνει ο «σάκος του μποξ» για την περιφερειακή αρχή. Μια περιφερειακή αρχή που σε κάθε κριτική που δέχεται, απαντάει με το ανεδαφικό επιχείρημα: «Εμείς είμαστε που έχουμε το 57%».

Ένα επιχείρημα αντιδημοκρατικό στη βάση του, με το οποίο η περιφερειακή αρχή δικαιολογεί μια σειρά από αποφάσεις της, ενώ προτιμάει, την ίδια ώρα, να περνάει τα θέματά της από την Οικονομική Επιτροπή ή να μην ενημερώνει όπως θα έπρεπε, για κρίσιμα ζητήματα το Περιφερειακό Συμβούλιο. Τα θέματα της ημερήσιας διάταξης των συνεδριάσεων του σώματος είναι συνήθως αδιάφορα ή διαδικαστικά.

Παλιότερα, στις συνεδριάσεις στον φυσικό τους χώρο, ο περιφερειάρχης κ. Καχριμάνης συνήθιζε να χτυπάει το χέρι του στο έδρανο και να αποχωρεί από την αίθουσα. Πια, ο λόγος του έχει γίνει πιο επιθετικός και προσβλητικός, με τη γλώσσα της εξουσίας να χρησιμοποιείται υπέρμετρα και με τους μονολόγους του να γίνονται αυταρχικοί. Είναι σαφές πια ότι και ο ίδιος δέχεται μια μεγάλη πίεση για τα όσα δεν έχουν γίνει στην Ήπειρο.

Η αντιπολίτευση από τη μεριά της προσπαθεί να κάνει τη δουλειά της, όχι πάντα επιτυχημένα ομολογουμένως. Πέραν της ετοιμότητάς της ή μη, τη δυσκολεύει ότι έχει τον ίδιο αντίπαλο εδώ και πολλά χρόνια και ότι ακούει τα ίδια και τα ίδια. Ένας από τους πρωταγωνιστές της χτεσινής «αντιπαράθεσης», ο επικεφαλής της παράταξης «Ορίζοντες Ηπείρου» Σπύρος Ριζόπουλος, ο οποίος αποτέλεσε «κόκκινο πανί» για τον κ. Καχριμάνη από την προεκλογική περίοδο ακόμη, δεδομένου ότι και οι δύο έχουν την ίδια αναφορά σε πολιτικό χώρο, έχει μια συγκεκριμένη αντιπολιτευτική στρατηγική, «επενδύοντας» τις δυνάμεις του κυρίως στις συνεντεύξεις Τύπου και όχι στις τοποθετήσεις εντός του Περιφερειακού Συμβουλίου.

Ανεξαρτήτως του μέσου επικοινωνίας, καταθέτει τα όποια επιχειρήματά του, κι αυτά κρίνονται. Την ίδια ώρα δεν παύει να προσεγγίζει με «πιασάρικους» χαρακτηρισμούς το κοινό που δεν αποδέχεται το «σύστημα Καχριμάνη», όπως αποκαλείται, και να «ακουμπάει» στο θυμικό των ψηφοφόρων.

Εντέλει, το μεγάλο πρόβλημα αυτή τη στιγμή και στην Ήπειρο, είναι ότι η εξουσία ασκείται με την επιβολή του «αλάθητου», που συνοδεύεται από μια αυτόκλητη ηθική ανωτερότητα και που δεν επιτρέπει τον διάλογο και τον κριτικό προβληματισμό. Και βέβαια, η κατά περίπτωση στάση και φρασεολογία του κάθε πολιτικού προσώπου υπογραμμίζει όχι μόνο την πολιτική, αλλά και την προσωπική του αξιοπρέπεια.