Narcos Mexico: Όταν οι Κολομβιανοί είναι οι «καλοί»

H ναρκοοικονομία της Λατινικής (και της Βόρειας) Αμερικής, είναι μια υπόθεση δεκαετιών που, ακόμα και όταν οι ηγέτες των ΗΠΑ έλεγαν εντελώς υποκριτικά «just say no», πρακτικά συντηρούσαν το δίκτυο που στήριζε και συνεργαζόταν με τους «Ροκφέλερ» της ντόπας. Έτσι και αλλιώς, πάντα ένα καθεστώς ημιελευθερίας ή καθόλου ελευθερίας, αισθανόταν καλύτερα όταν συνεργαζόταν με το κοινό έγκλημα, από τη Γερμανία μέχρι τη Λατινική Αμερική.

Το Narcos του Netflix απέδωσε με σχεδόν άριστο τρόπο την αίσθηση, τόσο των γηγενών στην Κολομβία, όσο και των ξενόφερτων πρακτόρων που έζησαν τη «χρυσή εποχή» των καρτέλ. Πήρε τρεις σεζόν στον Νταγκ Μίρο και τον Κρις Μπρανκάτο να διηγηθούν την ιστορία των καρτέλ του Μεντεγίν και το Κάλι, τις δύο ναρκοβιομηχανίες που «τροφοδότησαν» με κόκα (και το κάνουν ακόμα), το μισό πλανήτη.

Εκεί, είχαν τη βοήθεια του κορυφαίου βραζιλιάνου κινηματογραφιστή Ζοσέ Παντίγια, ο οποίος είχε ήδη κάνει θαύματα με το Elite squad, όπου ασχολούταν με το ίδιο θέμα: το παρακράτος, η σχέση του με το κράτος και η από κοινού διακυβέρνηση.

Θα το κατάφερναν με την «αναβίωση» της σειράς, αυτή τη φορά στο Μεξικό;

Ναι, το κατάφεραν, γιατί το Narcos:Mexico είναι ακόμα πιο απελπιστικό από τον «κολομβιανό» συγγενή του.

Η τέταρτη σεζόν, ουσιαστικά όμως πρώτη του νέου κύκλου του ναρκοθρίλερ, δεν έχει καλούς, ούτε ήρωες, ούτε Ρομπέν των Δασών. Έχει αδίστακτους επιχειρηματίες που θα πατήσουν επί πτωμάτων για να πλουτίσουν, έχει το πιο διεφθαρμένο καθεστώς της Κεντρικής Αμερικής υπό το PRI στο Μεξικό, έχει τις ΗΠΑ που πρακτικά συνεργάζονται με αυτό, έχει και μερικούς αντιήρωες που είναι έτσι και αλλιώς τραγικοί.

Η διαφορά των δύο περιόδων, παρότι σε ένα σημαντικό τμήμα τους οι δραστηριότητες των καρτέλ είναι παράλληλες, είναι πως οι μεξικάνοι διακινητές ξεκίνησαν να εισάγουν κόκα στις ΗΠΑ αρκετά αργότερα, ως μεσάζοντες των δύο μεγάλων καρτέλ της Κολομβίας. Μέχρι τότε, βασική τους παραγωγή ήταν η μαριχουάνα, η οποία οργανώθηκε σε… συνεταιριστική βάση, στις αρχές της δεκαετίας του ’80.

Το νέο Narcos βασίζεται σε ένα αρκετά ζόρικο δίπολο χαρακτήρων. Ο Ντιέγκο Λούνα και ο Μάικλ Πένια, είναι καταρχάς αμφότεροι μεξικάνικης καταγωγής και αυτή την περίοδο, είναι οι πλέον προβεβλημένοι ρολίστες της «γενιάς των ‘40» στο Χόλυγουντ. Μοιράζονται το ρόλο του «καλού» και του «κακού», σε ένα σύμπαν όμως που, αν το διερευνήσετε με τα δημοσιεύματα και τις κατά καιρούς εξελίξεις, θα διαπιστώσετε ότι είναι τρομακτικό, ακριβώς γιατί είναι αληθινό.

Αυτή την περίοδο, ΗΠΑ και Μεξικό ζούνε μια από τις (πολλές) κρίσεις στις σχέσεις τους. Κάπως έτσι η σειρά γίνεται επίκαιρη, γιατί επιπλέον αφήνει αιχμές για το ρόλο των ΗΠΑ στην καταπολέμηση (ή και όχι…) των καρτέλ.  Κάπου εδώ έρχεται και το καινούργιο Narcos να «εκλαϊκεύσει» μια σειρά ζητήματα, σε μια κοινωνία που πάει από το κακό στο χειρότερο.