Μπαγαμπόντο, αρχή με ένα παραμύθι

Η θεατρική ομάδα Μπαγαμπόντο κάνει την αρχή της με ένα παραμύθι, που θα παρουσιάζει στο Θυμωμένο Πορτραίτο, κάθε Κυριακή. Είναι το παραμύθι "Ο βασιλιάς με το δέντρο στην καρδιά".

Σήμερα, η Κίκα Ζαχαριάδου και ο Γιάννης Κοντός είναι στο podcast του Τύπου Ιωαννίνων.

Ποιοι είστε εσείς τελικά;

Εγώ είμαι η Κίκα

…χωρίς επώνυμο Κίκα;

Είμαι η Κίκα Ζαχαριάδου

Και εγώ είμαι ο Γιάννης Κοντός

Και τι έχετε φτιάξει, Γιάννη και Κίκα;

Έχουμε ιδρύσει μια καινούργια ομάδα θεάτρου, με το όνομα Μπαγαμπόντο, την οποία χρησιμοποιούμε για να φτιάξουμε δικές μας παραστάσεις.

Μπαγαμπόντο, τι σημαίνει;

Κ.Ζ. Είναι μια λέξη που την έχουμε δανειστεί από τα ιταλικά, τα λατινικά πιο σωστά και σημαίνει «εκείνοι που τρέχουν στα γεφύρια». Είναι οι άστεγοι, οι αλητήριοι.

Γ. Κ. Έχει περάσει και στην ελληνική αργκό, ο «μπαγαμπόντης», έτσι με φώναζε ο παππούς μου όταν ήμουν πιτσιρικάς και ήμουν… εντελώς για τα σίδερα. Μου έμεινε και τώρα, μου φάνηκε μια ωραία ιδέα από τη στιγμή που και εμείς είμαστε «άστεγοι», δεν έχουμε δηλαδή έναν δικό μας χώρο.

Κ.Ζ. Έχουμε κάνει και την παράφραση στον υπότιτλο «εκείνοι που παίζουν στα γιοφύρια» και όχι «εκείνοι που τρέχουν».

…και τι παραστάσεις φτιάχνετε;

Κ.Ζ. Ξεκινάμε με μια παράσταση η οποία λέγεται ο «Βασιλιάς με το δέντρο στην καρδιά» και είναι ένα παραδοσιακό ηπειρώτικο παραμύθι».

Είναι για μικρά παιδιά η παράσταση, δηλαδή;

Κ.Ζ. Είναι για όλους

Γ.Κ. Έχουμε χρησιμοποιήσει θεατρικές φόρμες που είναι πιο εύκολο να τις παρακολουθήσουν παιδιά.

Κ.Ζ. Από 4 ετών, μέχρι όσο…

Γ.Κ. Έχουμε δανειστεί στοιχεία από την Κομέντια ντελ Άρτε, το θέατρο δρόμου, το φορμαλιστικό θέατρο, οπότε είναι μια πρώτη μας επιλογή που πηγάζει κάπως από το όνομα της ομάδας.

Πώς αισθάνεστε που είστε μια καινούργια ομάδα, από τις ήδη αρκετές που υπάρχουν στα Γιάννενα; Πώς μπαίνετε σε αυτό το πλαίσιο και πώς βλέπετε αυτό που αναπτύσσεται στην πόλη, ως θεατρική σκηνή, με πολλούς ανθρώπους να συμμετέχουν;

Γ.Κ. Είναι όντως πολύς ο κόσμος. Εγώ έχω 2 χρόνια που επέστρεψα στα Γιάννενα, η Κίκα 2 επίσης, που ήρθε στην πόλη και η εικόνα που έχω, ακριβώς μετά τις καραντίνες και τον κορονοϊό, μου δίνει την αίσθηση ότι ο κόσμος ζητάει πολύ να δει θέατρο. Και στις παραστάσεις που συμμετείχα και αυτές που πήγα να δω, είτε ντόπιες παραγωγές, είτε από αλλού, υπήρχε πάρα πολύς κόσμος. Μονο θετικό το βρίσκω αυτό. Επίσης, επειδή υπάρχουν πολλά εργαστήρια φαίνεται ότι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να μάθουνε, να γίνουν καλύτεροι θεατές, αν θες. Αυτά μας έδωσαν την αίσθηση ότι υπάρχει χώρος και για εμάς, γι αυτό φτιάξαμε την ομάδα.

Κ.Ζ. Ήδη, πριν την ίδρυση της ομάδας είχαμε επιχειρήσει να φτιάξουμε μόνοι μας κάποιες μικρές παραγωγές, όπως μια μουσικοθεατρική παράσταση που έγινε σε συνεργασία με την ΕΗΜ και μια περιπατητική σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων. Ουσιαστικά υπήρχε η μαγιά, χωρίς να ιδρυθεί η εταιρία. Οπότε «παντρέψαμε» αυτές τις δύο ιδέες.

Έχει πλάκα λοιπόν να κάνεις θέατρο σε μια επαρχιακή πόλη, τον χειμώνα;

Κ.Ζ. Πλάκα έχει να κάνεις θέατρο γενικά. Και πλάκα και πολλές δυσκολίες. Αλλά πάμε κόντρα σε αυτές τις δυσκολίες, προσπαθούμε να εστιάσουμε περισσότερο στην πλάκα, το πόσο μας ευχαριστεί να το κάνουμε και πόσο δεν μπορούμε χωρίς να το κάνουμε.

Μιλήστε λίγο για το έργο, τι πραγματεύεται, με ποιους ανθρώπους συνεργάζεστε, πού και πότε θα παίζεται, θα είναι ωραίο, θα είναι χάλια…

(γέλια) Γ.Κ. Δεν έχω καμία απάντηση στην τελευταία ερώτηση…

Τώρα που μιλάμε πόσες ώρες έχετε κάνει πρόβα;

Γ.Κ. Σήμερα ήρθαμε στις 11 το πρωί και είναι 6.30. Με κάτι διαλείμματα 20 λεπτών.

Κ.Ζ. Για λίγο νερό, μη φανταστείς…

…και ένα ξεροκόμματο…

Γ.Κ. Ξεκινήσαμε να ψάχνουμε για την ιστορία και καταρχάς, υπάρχει μια τρομερή εμμονή, δικιά μου, με την πόλη. Και από την πρώτη μας δουλειά, τον περίπατο, που ανατρέξαμε στη λογοτεχνία της πόλης, έχω μια εμμονή, θετική ή αρνητική. Έχει μεγάλη σημασία να καταλάβεις ποιες είναι οι ρίζες σου, σε αυτό που κάνεις, από πού προέρχεσαι, γιατί δεν φυτρώσαμε εδώ πέρα. Σίγουρα, ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός έχει περάσει από πάνω μας γιατί είμαστε μιλένιαλς, αλλά κάτι υπήρχε πριν από αυτό, ειδικά σε αυτή την περιοχή, που μας αφορά στην προκειμένη περίπτωση. Ξεκινήσαμε λοιπόν να διαβάζουμε διάφορα παραμύθια και καταλήξαμε σε αυτό γιατί έχει κάτι «πυρηνικό», πολύ βαθιά ριζωμένο σε εμάς: ότι οι αφηγήσεις έχουν μια θεραπευτική ικανότητα. Υπάρχει ένας άρρωστος στην ιστορία και πηγαίνουν οι άνθρωποι και του λένε παραμύθια για να τον κάνουν να αισθανθεί καλύτερα. Για μένα, η λογοτεχνία, το θέατρο, το σινεμά, τα ανέκδοτα, τα τριάρια που λέμε εδώ στην πόλη, είναι πολύ σημαντικό κομμάτι του εαυτού μου. Σίγουρα με έχουν κάνει να αισθανθώ καλύτερα, να ξεχαστώ, να προβληματιστώ, να γίνω καλύτερος άνθρωπος κ.ο.κ. Μεγάλη σημασία έχει και η ματαιότητα της βίας. Ο πρωταγωνιστής φτάνει σε ένα μεγάλο αδιέξοδο γιατί είναι ένας πολύ βίαιος άνθρωπος και χρειάζεται να κατανοήσει πόσο προβληματικό είναι αυτό.

Κ.Ζ. Και το πώς η βία είναι αυτή που τελικά τον έκανε να αρρωστήσει, μέχρι να έρθει κάποιος άλλος και μέσω των αφηγήσεων και της συγχώρεσης τελικά, της κατανόησης, να τον θεραπεύσει. Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι τα παραδοσιακά παραμύθια αντέχουν στον χρόνο. Υπάρχουν πάρα πολλά παραμύθια που λέγονται και ξαναλέγονται, αλλάζουν, δεν είναι πάντα τα ίδια, οπότε διασκευάζοντας τον «Βασιλιά με το δέντρο στην καρδιά» προέκυψε ένα νέο κείμενο, που μιλάει για όλα αυτά που ανέφερε ο Γιάννης.

Πάντως δεν είναι μια από τις συνηθισμένες ιστορίες, τις γνωστές, που έχουν διασκευαστεί στο θέατρο

Γ.Κ. Δεν ξέρω αν έχει ανέβει ξανά σε παράσταση, σίγουρα όμως υπάρχουν εδώ παραμυθάδες, η Μαρία Μαχαίρα νομίζω, που το έχει αφηγηθεί

Κ.Ζ. Όσο καιρό τώρα κάνουμε πρόβες και λέμε στον κόσμο ότι είναι ένα ηπειρώτικο παραμύθι, ελάχιστοι το γνωρίζουν

Μόνοι σας τα κάνετε όλα;

Κ.Ζ. Όχι, εμείς είμαστε πάνω στη σκηνή. Δίπλα και πίσω υπάρχει κόσμος που στήριξε πολύ αυτό το εγχείρημα. Ο Βασίλης Λαγδάς για παράδειγμα, που έγραψε πρωτότυπη μουσική για την παράσταση, η Ιωάννα Λισγάρα που σχεδίασε τα σκηνικά και έκανε την επιμέλεια των κοστουμιών, η Άννα Παπανικολάου που έκανε την επιμέλεια της κίνησης…

Γ.Κ. …ο Άκης Μάστακας που κατασκεύασε το σκηνικό…

Κ.Ζ. … η Κατερίνα Κούρου τις φωτογραφίες…

Γ.Κ. … ο Χρήστος Λέντζαρης που σχεδίασε την αφίσα και το πρόγραμμα…

Κ.Ζ …και η Μαρία Κεβρεκίδου που έγραψε στίχους για ένα τραγούδι, το «Από κλαδί, λουλούδι».

Γ.Κ. Αυτό που θέλω να πω για τους ανθρώπους με τους οποίους συναντηθήκαμε, είναι ότι, τουλάχιστον η δική μου αίσθηση ήταν ότι η συνεργασία μας ήταν πολύ δημιουργική. Όποια ιδέα προέκυπτε ήταν ένα αρχικό υλικό, δεν ερχόταν από έναν «φωτεινό παντογνώστη» αλλά από συνεργασία και διάλογο. Αυτό είναι από τα πιο σημαντικά, για μένα, πράγματα στο θέατρο: να συναντιόμαστε και να κάνουμε μαζί πράγματα. Είναι μια αρκετά ομαδική δουλειά, παρότι δεν μοιραζόμαστε τη σκηνή και αισθάνομαι πολύ όμορφα που τους είχαμε μαζί μας σε αυτή τη δουλειά.

Κ.Ζ. Ό,τι δημιουργήθηκε, δημιουργήθηκε την ώρα της πρόβας. Δεν έγραψε ή σχεδίασε κάποιος κάπου κάτι και το έφερε, προέκυψε εδώ.

Υπάρχει ένας αστικός μύθος ότι «αν κάνεις παιδικό θέατρο έχεις πάντα επιτυχία». Ισχύει;

Γ.Κ. Με το παιδικό θέατρο είναι πολύ πιθανό να μπορέσεις να κλείσεις μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Ένας γονιός έχει περισσότερο στο μυαλό του να πάει το παιδί του να δει κάτι, παρά ο ίδιος. Αυτό είναι κυρίως που το διαφοροποιεί από μια βραδινή παράσταση.

Κ.Ζ. Το ερώτημα όμως είναι αν αυτή είναι η επιτυχία. Ποιος είναι ο στόχος, να κάνουμε εισπρακτική επιτυχία; Καλό είναι να πληρωνόμαστε για τη δουλειά μας, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Επιτυχία για μένα, σε αυτό το παραμύθι, σε αυτή την παράσταση, είναι να μπει ένα σποράκι στο μυαλό των παιδιών για τη ματαιότητα της βίας και για τη συγχώρεση, πόσο σημαντική είναι στη ζωή μας. Μιας και ανέφερα τη λέξη «σποράκι», να πω ότι μετά την παράσταση, που είναι κάθε Κυριακή στο Θυμωμένο Πορτραίτο, στις 11.30 το πρωί, από 5 Νοεμβρίου ως 17 Δεκεμβρίου, έχουμε μια μικρή έκπληξη για τους φίλους και τις φίλες που θα έρθουν. Έκπληξη με σποράκια! Δεν λέω κάτι άλλο, είναι έκπληξη.

Κ.Ζ. Απαραίτητη η τηλεφωνική κράτηση, μην ξεχάσω (2651068550).

Γ.Κ. Πρέπει να ευχαριστήσουμε το Θυμωμένο Πορτραίτο, τον Ηρακλή και τον Γιάννη, που είναι μια τεράστια αγκαλιά για τους ανθρώπους που θέλουν να κάνουν πράγματα. Παρόλο που είναι μια τεράστια αγκαλιά, έχει συγκεκριμένο αριθμό θέσεων, οπότε, καλό είναι να κάνετε κρατήσεις

Σας ευχαριστώ πολύ

Και εμείς