Ένα παραμύθι από την Καλλιόπη Στάρα

Μια ιστορία για ένα δέντρο ενός μικρού κόσμου, ενός χωριού σκαρφαλωμένου σε ένα ψηλό βουνό. Μια ιστορία για τη φύση, για την κοινωνία και τον πολιτισμό της. Ένα παραμύθι με «καλικάντζαρους» που επιβουλεύονται τα δέντρα, αλλά και με όσους στέκονται απέναντι για να σώσουν όσα καθορίζουν την ταυτότητα του τόπου τους.

«Το δέντρο του μικρού μας κόσμου» είναι ένα παραμύθι, που έχει γραφεί από τη μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Εργαστήριο Οικολογίας του Τμήματος Βιολογικών Εφαρμογών & Τεχνολογιών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Καλλιόπη Στάρα, έναν άνθρωπο που η σχέση της με τη φύση είναι ιδιαίτερα δυναμική και πολυδιάστατη. Από την καθημερινότητά της και την εργασία της μέχρι τα βιώματά της και τους αγώνες που δίνει για την προστασία της πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς…

Και τώρα ένα παραμύθι. Ένας σπόρος που μπήκε πριν από λίγα χρόνια και που περίμενε υπομονετικά…, όπως μας λέει η ίδια. Το 2015, η Καλλιόπη Στάρα συμμετείχε σε μια επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων για την εκπόνηση ενός εκπαιδευτικού περιβαλλοντικού προγράμματος. Μέσα από αυτό το πρόγραμμα, προέκυψε και «Το δέντρο του μικρού μας κόσμου». Εν έτει 2019, με τη συνδρομή των Εκδόσεων Αρτέον, η ιστορία αυτή πήρε ολοκληρωμένη μορφή και έτυχε μιας διαφορετικής εικονογράφησης, την οποία έκανε ο Πρόδρομος Μάνου, και έγινε ένα βιβλίο-παραμύθι.

«Έχω ακούσει πολλές ιστορίες για αιωνόβια δέντρα που κόβονται και κάθε φορά που άκουγα αυτές τις ιστορίες η καρδιά μου σπάραζε. Κι ακολουθούσαν κάθε φορά γράμματα σε υπηρεσίες και διαμαρτυρίες. Κάποια στιγμή σκέφτηκα ότι είναι πιο δημιουργικό να γράψω και κάτι για να εκφραστώ κι εγώ καλύτερα αλλά και για να το ευχαριστηθώ. Κι αυτό το παραμύθι είναι η ευχαρίστησή μου» μας λέει. Και το παραμύθι, όπως κάθε παραμύθι, εμπεριέχει το καλό και το κακό. Και ένα happy end. Έπρεπε; Η απάντηση της Καλλιόπης είναι ένα δυνατό «ναι». Για έναν λόγο που έχει τη σημασία του: «Στην εποχή που ζούμε, οι ιστορίες πρέπει να έχουν καλό τέλος. Δεν αντέχουμε άλλη απαισιοδοξία».

«Το ‘δέντρο του μικρού μας κόσμου’, ως τίτλος, με παραπέμπει στα διηγήματα του Δημήτρη Χατζή ‘Το τέλος της μικρής μας πόλης’. Αν το δέντρο το έκοβαν, θα ήταν ένα τέλος για τον μικρό μας κόσμο» προσθέτει.

Το παραμύθι της Καλλιόπης Στάρα ξεκίνησε λοιπόν το ταξίδι του, με μια αισιόδοξη σκέψη: ότι κάθε τόπος, κάθε μικρός κόσμος, έχει τις δικές του αντιστάσεις.