«Μια τρύπα στο νερό» για τη φέτα

Μια ενδιαφέρουσα και εκτενή παρέμβαση έκανε ο Γιάννης Καραγιάννης, βουλευτής Ιωαννίνων του ΣΥΡΙΖΑ για τη φέτα, στη Βουλή, κατά την ενημέρωση από τον αρμόδιο υπουργό Βαγγέλη Αποστόλου σχετικά με την κατάργηση ουσιαστικά της προστασίας ΠΟΠ. Ο κ. Καραγιάννης καταρχάς διερωτήθηκε αν έγινε κάτι από το 2005 και μετά για να προστατευτεί η φέτα εντός και εκτός συνόρων, στηρίζοντας ουσιαστικά την παρέμβασή του στη μείωση του ζωικού κεφαλαίου που σταδιακά έφερε τη μείωση του απαιτούμενου γάλακτος και την αλλαγή στη σύστασή του, άρα και στην ποιότητα του παραγόμενου προϊόντος. 

«Κάναμε κάτι να σταματήσουμε την ετήσια μείωση κατά 10% της αιγο-προβατοτροφίας από το 2010 και την μείωση κατά 3.500 τόνους της παραγωγής φέτας, μόνο την περίοδο 2011-2013;» διερωτήθηκε ο κ. Καραγιάννης και απάντησε σε όλες τις ρητορικές ερωτήσεις του: «Μια τρύπα στο νερό! Δυστυχώς δεν κάναμε απολύτως τίποτε και έχουμε τεράστιες ευθύνες που δεν μπορέσαμε να στηρίξουμε το εθνικό μας προϊόν και κατ’ επέκταση την ελληνική κτηνοτροφία».

Ο βουλευτής πρότεινε πέντε σημεία παρέμβασης που κατά την άποψή του πρέπει να γίνουν από εδώ και πέρα:

• Χάραξη εθνικής στρατηγικής για το προϊόν με ιδιαίτερη βαρύτητα στις ντόπιες φυλές, την γεννητική τους βελτίωση, την στήριξη της ελληνικής κτηνοτροφίας και την εξασφάλιση πρωτεϊνούχων κτηνοτροφικών φυτών για υψηλής ποιότητας σιτηρέσιο των ζώων.

• Δημιουργία διεπαγγελματικής της φέτας, στα πρότυπα της ιταλικής παρμεζάνας και του γαλλικού ροκφόρ, για πλήρη διαφοροποίηση με τα άλλα λευκά τυριά, κυρίως αγελαδινά και την εξασφάλιση προστιθέμενης αξίας του προϊόντος.

• Αυστηροί έλεγχοι στις εισαγωγές γάλακτος που προορίζονται για παραγωγή τυριών και αυστηροί έλεγχοι στις μονάδες παραγωγής φέτας για χρήση αγελαδινού γάλακτος, σκόνης και διάφορων "βελτιωτικών" που αλλάζουν την σχέση 4 προς 1 για μείωση του κόστους παραγωγής. Εδώ ανέφερε μάλιστα κάτι πολύ ενδιαφέρον που ουσιαστικά υποδεικνύει ότι ακόμα και ελληνικές εταιρίες χρησιμοποιούν τις μεθόδους των ξένων, παράγοντας «φέτα» που δεν είναι φέτα: «Δεν γίνεται να πωλείται "φέτα" από ελληνικές εταιρείες στην τιμή των 4,50 και λιγότερο ευρώ το κιλό χοντρική, συμπεριλαμβανομένου και του μεταφορικού κόστους, στην αγορά της Γερμανίας. Αυτό το τυρί δεν είναι φέτα και δημιουργεί συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού για τους συνεπείς παραγωγούς».

• Σύνδεση του τουριστικού μας προϊόντος με την πρωτογενή παραγωγή, τον πολιτισμό και την ελληνική γαστρονομία σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο. «Αλήθεια, πόσες μονάδες εστίασης, ξενοδοχεία και catering χρησιμοποιούν αυθεντική φέτα στα προσφερόμενα μενού; Έχει ελεγχθεί ποτέ η αλόγιστη χρήση λευκών τυριών, κυρίως εισαγωγής, στις μονάδες αυτές; Η χειρότερη δε υπηρεσία που προσφέρουν, είναι η διαμόρφωση συγκεκριμένης καταναλωτικής συμπεριφοράς που δυσκολεύει την διείσδυση της γνήσιας φέτας στις χώρες των τουριστών» τόνισε ο κ. Καραγιάννης.

Καταλήγοντας, ο κ. Καραγιάννης τόνισε: «Στα 20 χρόνια επαγγελματικής εμπειρίας, με ελληνικά τρόφιμα και ποτά στις διεθνείς αγορές, δεν θυμάμαι κανένα σοβαρό, αξιόπιστο και στοχευμένο πρόγραμμα προώθησης και προβολής της φέτας στις αγορές-στόχους των ελληνικών τροφίμων και ποτών. Όπως δεν θυμάμαι και καμιά μήνυση εμπορικού μας ακολούθου σε εταιρείες διαφόρων χωρών που παράνομα και καταχρηστικά κυκλοφορούσαν τα λευκά τους τυριά με την ένδειξη φέτα, αλλά και με ελληνικά τοπωνύμια και συσκευασίες που ‘θυμίζανε’ Ελλάδα. Χωρίς σύγχρονες, εθνικές δομές εξωστρέφειας και με παροπλισμένη οικονομική διπλωματία (δίχως κίνητρα, προϋπολογισμό και δικής της γραμματεία) πως θα στηρίξουμε τα προϊόντα μας στις διεθνείς αγορές;».