Μας την έπεσαν τα Πόκεμον (και στα Γιάννενα)

Σκηνή πρώτη: αυτοκίνητο με τρία άτομα παρκάρει στο πεζοδρόμιο στην πλατεία Μαβίλη με αλάρμ. Οι τρεις επιβάτες κοιτάνε τα κινητά τους και κάτι κάνουν στις οθόνες. «Φύγε, τα πήραμε» λέει ο ένας και όντως, ο οδηγός βάζει μπροστά και φεύγει.

Σκηνή δεύτερη: πλατεία Πάργης, τρεις νεαροί, όχι κατ’ ανάγκη ανήλικοι (κάθε άλλο μάλλον) κάνουν… περιπατητική φιλοσοφία μπροστά στον Άγιο Γεώργιο, χωρίς να φαίνεται ότι γνωρίζονται μεταξύ τους. Κοιτάνε τις οθόνες των κινητών τους και μόλις τελειώνουν αυτό που έκαναν, φεύγουν προς διαφορετικές κατευθύνσεις.

Αμφότερα τα παραπάνω έχουν συμβεί στα Γιάννενα τα τελευταία 24ωρα, κατά τα οποία η πόλη ζει και αυτή τη φρενίτιδα του Pokemon Go, του παιχνιδιού κινητών που σε βάζει να κυνηγάς τους… Πίκατσου, πρακτικά όπου υπάρχει σημείο αναφοράς (πλατεία, μνημείο, δημόσιο κτίριο κ.λπ.). Δηλαδή, περπατάτε στην πόλη και αναζητάτε τα Πόκεμον. Η εφαρμογή αναγνωρίζει τα βήματα που κάνει ο χρήστης με το τηλέφωνο στο χέρι του, ως «χρόνο εκκόλαψης» των Πόκεμον, ενώ υπάρχουν διάφορα κόλπα που μπορούν να εξελιχθούν σε επικίνδυνα (τα λέγαμε εδώ πριν από μια εβδομάδα).  Πλέον, υπάρχει και σχετική ιστοσελίδα των παικτών στα Γιάννενα, όπου δίνονται κανονικά ραντεβού σε διάφορα σημεία της πόλης.

Το Pokemon Go παίρνει διαστάσεις μετα-αποκαλυπτικής μανίας. Καθώς, όπως φαίνεται, είναι στημένο στη λογική (και τους χάρτες) του προηγούμενου περιηγητικού παιχνιδιού για κινητά, του Ingress, συνδυάζει τη δεδομένη παλαβοσύνη μιας ολόκληρης γενιάς που μεγάλωσε με τα συγκεκριμένα άνιμε (γιαπωνέζικα κινούμενα σχέδια) για να προκαλέσει ένα μικρό κοινωνικό, πολιτιστικό και οικονομικό χάος. Αν πιστεύετε ότι αυτά είναι υπερβολές, να πούμε ότι η Nintendo αύξησε μέσα σε ελάχιστο χρόνο, κατακόρυφα την αξία της, ενώ σήμερα το πρωί, το παιχνίδι είχε 3,2 δις λογαριασμούς σε όλο τον κόσμο. Το πιο έντονο σημάδι του όμως, είναι αυτό της κουλτούρας που αναπαράγει. Εκτός από τα κωμικοτραγικά (έχουν σημειωθεί ήδη επιθέσεις με «δόλωμα» το παιχνίδι, θάνατοι εξ αιτίας του, καθώς και μια σειρά άλλα παρανοϊκά), υπάρχει  και το πραγματικό ερώτημα: το παιχνίδι «ξυπνάει το παιδί στον ενήλικα» και πρωτοπορεί στον τομέα του gaming (που το κάνει), ή μήπως είναι ένας καταναγκασμός λιγότερο αθώος από τους υπόλοιπους;