Kill ‘em all: η αρχή του παντός

Ενώ σήμερα οι Metallica έχουν (ξανα)γίνει γνωστοί για τους σωστούς λόγους (το Master of Puppets), ελέω Stranger Things, πριν από 39 χρόνια, στις 25 Ιουλίου του 1983, η μπάντα από το LA έκανε το ντεμπούτο της.

Το Kill ‘em All ήταν άγριο. Ήταν σφόδρα επηρεασμένο από το χαρντκόρ πανκ, το NWOBHM και ειδικά μπάντες-είδωλα για τους Metallica, όπως οι Diamond Head. Ήταν επίσης επηρεασμένο από τον Ντέιβ Μαστέιν, ο οποίος ήταν μέλος της μπάντας και βασικός δημιουργός, μέχρι που οι υπόλοιποι τον πέταξαν έξω και πήραν στη θέση του τον σαφώς πιο ήσυχο Κερκ Χάμετ.

Αν σας αρέσει ο Τύπος, μπορείτε να τον στηρίξετε με μια συνδρομή ή δωρεά, εδώ:

Το άλμπουμ όμως είχε εκείνη την τραχύτητα και ταχύτητα που μπορούσε να διαλύσει κάθε αμφιβολία για το προσεχές μέλλον της μπάντας (έστω και αν από ένα σημείο και μετά, επιβεβαίωσαν μερικές αμφιβολίες).

Κοντά στα σεμιναριακά για γρήγορους παίκτες Hit the Lights, Metal Militia και τους ύμνους Motorbreath και Jump in the Fire, υπήρχε η ελεγεία του Κλιφ Μπάρτον στο Anesthesia (Pulling Teeth) και δύο από τα κορυφαία κομμάτια που έγραψαν ποτέ οι Metallica: Whiplash και Phantom Lord.

Υπήρχε ένα ακόμα κομμάτι όμως που ήταν αυτό το οποίο καθόρισε τη συνθετική πορεία της μπάντας, αλλά και τις εξαρθρώσεις και διαστρέμματα χιλιάδων οπαδών της σκληρής μουσικής ανά τον κόσμο: το Four Hoursemen, το οποίο ήταν βασικά μια ιδέα του Μαστέιν και αρκετοί λόγοι για τη χρόνια «ψύχρα» του με την υπόλοιπη μπάντα.

Το Kill ‘em All έγινε μέχρι και θέμα επιστημονικής έρευνας.

«Είναι ένα κόνσεπτ άλμπουμ που κηρύσσει την ανακάλυψη ενός νέου υποείδους του μέταλ, τους οπαδούς του και τον ηγέτη του, τους  Metallica. Είναι μια γιορτή του μέταλ, ένα κάλεσμα στα όπλα για μια νέα γενιά metalheads, πολλοί από τους οποίους ήταν ήδη οπλισμένοι και έτοιμοι» έγραφε το 1991 η Ντίνα Βάινσταϊν, καθηγήτρια Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Ντε Πωλ.

Και είχε δίκιο.