Κάτι παραπάνω από συνάντηση παλιών γνωστών

Οι Dirty Saints «έβγαλαν τις ζελατίνες» της καινούργιας τους εποχής, με ένα live που μπορεί να ήταν λίγο πιο «σφιγμένο» από παλιότερα, αλλά και πάλι, μια χαρά τα πήγε.

Το Σάββατο βράδυ, το Stage γέμισε με αργούς γενικά ρυθμούς, με τους Birthday Kicks από τη Λάρισα να δίνουν μια ακόμα δόση της μουσικής τους, τη δεύτερη φορά τους στα Γιάννενα (είχαν παίξει και στο Beatnik παλιότερα), μέχρι να βγούνε οι Saints με τα shades και τα καπέλα τους.

Ξεπερνώντας τα ήδη γνωστά, από τη μέρα που οι Saints επέστρεψαν, δηλαδή ότι τα live τους είναι πάντα ραντεβού μιας συγκεκριμένης γενιάς της πόλης, ότι παραμένουν μέχρι νεωτέρας η μοναδική γιαννιώτικη μπάντα που έχει γράψει κομμάτι επιπέδου του «First and last blues», ότι ξέρουν το γκαραζορόκ που παίζουν καλύτερα και από γνώση μάστορα για καρμπιρατέρ Τογιότα Κορόλα του ’94, αυτή τη φορά, θα πρέπει να «αντέξουν» μια ακόμα κριτική: Αυτή του καινούργιου.

Πλέον, οι Saints δεν είναι συγκρότημα για «ραντεβού παλιών συμμαθητών», αλλά έχει καινούργιο δίσκο, το Aeon που κυκλοφορεί από τη Mantra recs, ο οποίος live ακούστηκε μια χαρά. Έχει επίσης καινούργιο κιθαρίστα, τον Μιχάλη Μπουγά που είναι εξαιρετικός.

Έχει ακόμα και νέες ημερομηνίες για live (π.χ. τον Ιούλιο στον Αχέροντα) και δεν δίνει απλά ραντεβού «του χρόνου». Εξ ου και ένα σχετικό «σφίξιμο» που σιγά σιγά έφευγε.

Από τη μέση και μετά χαλάρωσαν και σε αυτό βοήθησαν και οι διασκευές. Πέρα από το κλασικό «Backdoor Man» του Γουίλι Ντίξον και το «13 women» του Μπιλ Χάλεϊ, οι Saints κέρασαν και ένα «Loose» από Stooges, συν ένα σύντομο περασματάκι από «I walked with a zombie» του Ρόκι Έρικσον.

Μέχρι τον Ιούλιο λοιπόν, ακούστε ξανά το Aeon. Θα χρειαστεί.