Και όμως, υπάρχει μαθητική διαρροή στην Ήπειρο

Σε πείσμα όσων διατείνονται (ή απλώς, αποφεύγουν να ασχοληθούν) οι πολιτικές ηγεσίες των υπουργείων Παιδείας, ειδικά στα χρόνια της κρίσης, η μαθητική διαρροή υπάρχει και είναι ανησυχητική. Υπάρχει και στην Ήπειρο, σε μικρά ποσοστά μεν, αλλά με μια μικρή διαφορά: οι αριθμοί του μαθητικού πληθυσμού μέχρι το 2010 στην Ελλάδα, ανέβαιναν…

Τα ποσοστά, σύμφωνα με τη μελέτη για τη μαθητική διαρροή στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση στην Ελλάδα κατά το διάστημα 2013-1016 που έκανε το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, δείχουν τα εξής για την Ήπειρο, σε επίπεδο αποχώρησης μαθητών και μαθητριών από το σχολείο:

• 1,88% 54 στην Πρωτοβάθμια (τρεις πρώτες τάξεις)
• 2,13% 39 στο Γυμνάσιο
• 1,42% 35 στο Λύκειο
• 11,25% 61 στο ΕΠΑΛ

Ο προσδιορισμός του μεγέθους της μαθητικής διαρροής βασίστηκε στη μέθοδο της «γενιάς μαθητών-τριών» (κοόρτης), ενός τρόπου που χρησιμοποιείται στην παιδαγωγική ανάλυση για τον περιορισμό του δείγματος σε επίπεδο αναλύσιμο. Η Ήπειρος δεν είναι στις πρώτες γραμμές του φαινομένου, όπου «δεσπόζει» η Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Στις τρεις γενιές της έρευνας, η πιο πρόσφατη είναι και αυτή που παρουσιάζει τη μικρότερη διαρροή (λογική, καθότι πρόκειται για μαθητικό πληθυσμό πρωτοβάθμιας), ενώ αυξημένος είναι ο δείκτης της μεσαίας γενιάς.

Στην Ήπειρο, περισσότερο εγκαταλείπουν το σχολείο, στο δημοτικό και το γυμνάσιο, τα κορίτσια, κάτι που επίσης είναι διαφορετικό από το διαχρονικό προφίλ της διαρροής μαθητικού πληθυσμού. Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ο συσχετισμός αλλάζει, αλλά οριακά.

Το πλέον ανησυχητικό, είναι ο νομός Ιωαννίνων παρουσιάζει ένα από τα δέκα μεγαλύτερα ποσοστά διαρροής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση (2,76%). Τα υπόλοιπα ποσοστά του είναι 2,55% στο γυμνάσιο, 1,9 στο λύκειο και 12,08 στο ΕΠΑΛ. Και όμως, το ποσοστό του ΕΠΑΛ δεν είναι ανάμεσα στα 10 μεγαλύτερα της έρευνας.

Η έρευνα διαπιστώνει ότι το φαινόμενο παρουσιάζει σταδιακή μείωση, ωστόσο «εξακολουθεί να είναι αρνητικό κοινωνικοοικονομικό φαινόμενο». Πρέπει να ληφθεί υπόψη ακόμα η υπογεννητικότητα, χωρίς όμως αυτή να εξηγεί καθ’ ολοκληρία την κοινωνική διάσταση του φαινομένου. Τέλος, αν συνδυαστεί το αποτέλεσμα της έρευνας με τη μείωση των εγγραφών στα σχολεία και τη μείωση του μαθητικού πληθυσμού μετά από σχεδόν έναν αιώνα μόνιμης αύξησης, γίνεται αντιληπτό ότι το πρόβλημα είναι κάτι περισσότερο από στατιστική.