Ήταν μια ωραία και ιστορική εμπειρία…

Ο ΠΑΣ ξεκίνησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το ματς με την Άλκμααρ, καθώς το σύστημα του Πετράκη δούλεψε τέλεια για 20 λεπτά. Μέσα σε αυτά, ο ΠΑΣ περίμενε την Άλκμααρ, αλλά έβγαινε μπροστά στην παραμικρή ευκαιρία  με εξαιρετικό τρόπο. Στο 6’ «προειδοποίησε», στο 9’ χτύπησε με τον Κόντε, ο οποίος πήρε την κεφαλιά και σκόραρε. Για δέκα λεπτά ακόμα, ο ΠΑΣ δεν επέτρεψε ούτε μια ευκαιρία, αλλά κάπου εκεί, η Άλκμααρ έδειξε ότι είναι το φαβορί. Σταδιακά, πήρε την κατοχή και έκλεισε τον έτσι και αλλιώς αμυντικό ΠΑΣ. Ο Μπέριος ήταν και πάλι εξαιρετικός, αλλά προδόθηκε στο 28’ από τον επιπλέον παίκτη που έβγαζαν δεξιά οι Ολλανδοί και έχανε μόνιμα ο Φόνσι.  Ο Σόουζαμε προβολή ισοφάρισε, ολοκληρώνοντας μια πολύ καλή κίνηση της Άλκμααρ στην κόντρα. Οκτώ  λεπτά αργότερα, ο Λούκασεν βγήκε μόνος του, πάλι στην πλάτη του Φόνσι, πρόλαβε τον Μπέριο και με ξερό σουτ στην κλειστή πάνω γωνία του Πασχαλάκη έκανε το 1-2.

Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε όπως το πρώτο: ο ΠΑΣ βγήκε μπροστά και απείλησε αρκετές φορές με αξιώσεις, με τον Φόνσι, τον Μαμπουλού και τον Ακόστα, χωρίς όμως να βάλει γκολ, ούτε στο λάος του Μπέριου που γύρισε απρόσεκτα στον Πασχαλάκη και μετά, ο Πασχαλάκης που έκανε τρομερή επέμβαση σε σουτ. Η Άλκμααρ έκανε κάποιες ευκαιρίες χωρίς όμως κάτι ιδιαίτερο. Από το 75’ και μετά, το παιχνίδι έχασε κάθε ενδιαφέρον, καθώς  η πρόκριση είχε κριθεί  και  ζέστη ήταν εξοντωτική, όχι όμως και για τους οπαδούς του ΠΑΣ που δεν σταμάτησαν μέχρι το τέλος να ζητωκραυγάζουν, με…  καταβρέξιμο από λάστιχο, λόγω της ζέστης.